Mijn favoriete strandvogel….
Dat is de Drienteenstrandloper, een klein, vliegensvlug vogeltje welke alleen of met wat soortgenoten langs de waterlijn rent op zoek naar kleien krabbetjes, wormpjes, schelpjes, etc.
IK heb inmiddels vele honderden foto’s van deze soort, en wat ik zo leuk vind is dat, omdat ze zo aktief zijn, je toch iedere keer weer andere plaatjes krijgt.
Ten eerste is het al lastig om ze goed vast te leggen, zoals gezegd foerageren ze vaak rennend langs de vloedlijn. Ik ben meestal op het strand te vinden tijdens laag water, dan zitten daar de meeste vogels. Behalve de vele meeuwen zijn er ook altijd wel Drieteenstrandlopers, echt veel kleiner dan die meeuwen, en veel sneller!
Zoals bekend maak ik alle laagstandpunt foto’s met een hoekzoeker, en dat is soms best lastig met die snelle rakkers. Meestal loop ik op de vogeltjes af tot een meter of 15 à 10, ga dan op de knieën en hoop dat ze dichterbij komen. Vaak is dat het geval, soms lopen ze zowat de lens in zoals op onderstaande foto.
De Drieteenstrandloper is in Nederland een overwinteraar, ze broeden in het arctische noorden en komen in het najaar naar het zuiden, alwaar ze graag langs de kust rondhangen. Het vogeltje heeft geen achterteen zoals de meeste andere vogels, vandaar de naam. Als ze rennen (ofwel snelwandelen….), dan kan ik ze snel lopend niet bijhouden. Ze lopen tot aan de waterlijn en als er een golf aankomt sprinten naar het strand om de golf voor te blijven! Gisteren lette ik even niet goed op en zat vervolgens met mijn statief (laag!) en mijn schoenen en broek in het water! Gelukkig was de camera nog droog, maar ik had niet gedacht dat bij steeds meer eb en opeens nog een golf zover het strand opkwam.
Alle foto’s zijn genomen met de Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 ED lens en de Kenko Telepro 1.4x teleconverter. Sommige uit de hand, steunend op het zand, sommigen vanaf statief zo laag mogelijk. De ene keer is de branding de achtergrond, de andere keer het strand, ook dat geeft mooie variaties vind ik.
En ondanks het feit dat ik al zoveel foto’s heb, zullen er ongetwijfeld nog wel meer volgen de komende tijd want ik vind het heerlijk om met deze vogeltjes bezig te zijn!
Als laatste een foto van hun rust houding, kop in de rugveren, soms toch nog een oogje open om het gevaar in de gaten te houden…..