Macro met de Nikon AF-S 300mm f/4E PF VR
Afgelopen week heb ik mijn nieuwe telelens gebruikt als macro objectief. Dat klinkt vreemd, maar omdat deze lens tot 1.4 meter dichtbij scherp kan stellen kun je hem goed gebruiken voor de wat grotere insekten zoals vlinders en libelles. En daarbij heb ik ook nog de 1.4x teleconverter gebruikt, zodat ik de beestjes met 420mm kon fotograferen.
420mm, 1/800s bij f/9 en iso 220
Bovenstaande foto is een Groot Koolwitje, een mooie vlindersoort die gelukkig ook af en toe stil bleef zitten. Het ideale van macro werk met een flinke telelens is dat je flink afstand kan houden, dus je jaagt je onderwerp minder snel weg. Een ander heel groot voordeel van mijn lens is de zeer goede beeldstabilisatie, alle foto’s zijn uit de hand geschoten en daardoor ben je ook veel flexibeler in de keuze van de uitsnede en achtergrond.
420mm, 1/500s bij f/10 en iso 500
Ook parende juffers heb ik veel gezien die dag, bijna allemaal dichtbij de waterkant op rietstengels. Door mijn bewegingsvrijheid kon ik een hoek kiezen met zo min mogelijk storende elementen, en dat waren er veel met allerlei andere stengeltjes rondom de juffers!
Alle foto’s zijn geschoten in de AWD, het was een zonnige winderige dag, eigenlijk niet echt geschikt voor mooie foto’s vanwege hard licht, maar door beschutte plekken te zoeken met gefilterd licht door bomen en afscherming van de wind, kon ik toch nog wel leuke foto’s maken.
420mm, 1/400s bij f/9 en iso 900
Ook de Steenrode Heidelibel ging er even mooi voor zitten, dit is het vrouwtje en die is overduidelijk niet rood…
Hier een mooie egale achtergrond, waardoor de focus goed op de libelle is. Dit is ook een voordeel van de telelens, je hebt sneller een zachte achtergrond.
Wat ik ook erg leuk vind aan het macrowerk is dat je heel veel kunt doen op een paar vierkante meters, ideaal als je niet veel wilt lopen…:-)
420mm, 1/800s bij f/5.6 en iso 280
Op bovenstaande foto van de Keizersmantel kun je goed zien hoe ongelooflijk de tong van de vlinder is. Een fraaie vlindersoort die lastiger was om vast te leggen vanwege het onrustige gedrag. Maar erg mooi om te zien….
Als laatste nog twee foto’s van dezelfde libelle, weer de Steenrode Heidelibel. De eerste is met tegenlicht geschoten en de tweede precies vanaf de andere kant. Het resultaat is twee totaal verschillende opnames kwa lichtbeleving en ook verschillende achtergrondjes. En dit dankzij het rustig blijven zitten door deze prachtige libelle……
420mm, 1/320s bij f/9 en iso 400
420mm, 1/320s bij f/13 en iso 400
Nikon AF-S NIKKOR 300mm f/4E PF ED VR
Sinds een paar dagen ben ik de gelukkige eigenaar van de nieuwe lichtgewicht telelens van Nikon, de Nikon AF-S 300mm f/4E PF ED VR. Een hele mond vol, kort gezegd een 300mm f/4 lens met beeldstabilisatie. Mijn vorige 300mm f/4, ruim 15 jaar oud, absoluut topscherp, had als nadeel de trage autofocus, chromatische aberratie en geen beeldstabilisatie. Voor de topscherpe foto’s had ik dus altijd óf hele snelle sluitertijden nodig óf een statief of rijstzak. Dus tijdens mijn wandelingen in de AWD sleepte ik regelmatig ook nog een statief mee, en dat betekende dat de combinatie D800, lens en statief al snel op ruim vier kilo zat, en nog een grote rugzak om ook het statief op te kunnen bevestigen.
420mm, 1/500s bij f/7.1 en iso 280
Hoe anders nu met de nieuwe lens: door de beeldstabilisatie heb ik tijdens mijn wandelingen geen statief nodig, en de camera met lens wegen samen 1,8 kilo. Verder is de lens heel erg compact en het geheel past dan ook makkelijk in mijn superlichte slingbag, inclusief wat eten en drinken.
De reden dat deze nieuwe lens zo licht is komt door een Phase Fresnel lens element, hierdoor is zeer compacte bouw mogelijk. Canon gebruikt een dergelijk lens element in z’n 400mm f/4 DO lens (Diffractive Optics). Behalve het lichte gewicht (nieuw: 755gr, oud: 1380gr) heeft deze lens de laatste generatie beeldstabilisatie (VR = Vibration Reduction) en ik kan scherpe foto’s maken met 1/30s uit de hand! Maar ook is de autofocus supersnel, getuige onderstaande foto, een Gierzwaluw met volle krop in vlucht, een van de lastigste vogeltjes om vast te leggen vanwege hun totaal onvoorspelbare vluchtgedrag.
420mm, 1/1600s bij f/5.6 en iso 220
Verder is de lens natuurlijk ook topscherp, heeft vrijwel geen last van chromatisch aberratie en ik heb laatst zes uur rondgewandeld in de AWD zonder een centje vermoeidheid wat betreft spullen sjouwen.
In combinatie met mijn fullframe D800 camera gebruik ik de lens vnl. met de 1.4x teleconverter om zo een brandpuntafstand te krijgen van 420mm bij maximaal f/5.6. Ook met de TC is de autofocus nog supersnel en ik heb gisteren dan ook een mooie serie kunnen maken van jonge Boerenzwaluwen die gevoerd werden. Ik kon de vogeltjes lopend benaderen en rustig gadeslaan en heb prachtige plaatjes kunnen schieten van deze heerlijke kwetterende vogeltjes.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 2500, +1/3 stop compensatie
Al de foto’s zijn dus uit de hand geschoten, om de aktie goed te bevriezen heb je dan toch snelle sluitertijden nodig maar met een camera als de D800 kan de ISO makkelijk omhoog, tot mijn verbazing waren flink wat foto’s gemaakt met ISO 3600 zonder enig ruis probleem, heerlijk!
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3600, +1/3 stop compensatie
Het is prachtig om te zien hoe de kleine zwaluwtjes gewoon rustig op een ijzerdraadje zitten, continu om zich heen spiedend of vader of moeder alweer met eten aankomt. Als dat zo is gaat het geluidsnivo direkt omhoog en staan de bekkies al wijd open.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3200, +1/3 stop compensatie
In een fraktie wordt het eten overgedragen, gewoon terwijl de ouder in vlucht is, en gelukkig heb ik zo’n overdracht perfekt kunnen registreren. Ook met ‘slechts’ vier beeldjes per seconde gaat dit prima, eerlijk gezegd mis ik de snelheid niet echt.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3200, +1/3 stop compensatie
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3200, +1/3 stop compensatie
Kortom, al na een paar dagen gebruik van m’n nieuwe lens ben ik supertevreden en erg blij dat ik deze stap gezet heb. Ik heb flink wat ouder spul, zoals de D7100 en D300s kunen verkopen en m’n oude lens goed kunnen inruilen, daar komt vast wel weer een nieuwe tevreden eigenaar voor.
Visdieven, deel 1
Ik heb de afgelopen paar dagen veel Visdieven kunnen fotograferen, en dat is een leuke bezigheid!
In vlucht, aan het vissen, zijn het verbazingwekkend wendbare vogels die met grote precisie van een meter of 10 hoogte in de golven van de noordzee duiken en dan 9 van de 10 keer met een visje naar boven komen.
De Visdief is makkelijk herkenbaar, het is een slanke vogel met een zwarte pet en een rode snavel met een zwarte punt en rode pootjes. Ze zijn veel langs de kust te vinden maar ook in weidegebieden met veel slootjes. Ze kunnen net als Torenvalken uitstekend ‘bidden’, ofwel met snelle vleugelslag op een plek blijven hangen, ondertussen het water afspiedend naar prooi. Vaak duiken ze, maar zien er dan toch van af en maken dan een razendsnelle wending.
Op bovenstaande foto is de Visdief aan het speuren in het water, op zoek naar een hapje.
Alle foto’s in deze serie zijn geschoten vanaf de dijk bij Den Helder met de Nikon D800 en de Nikon AF 300mm f/4 ED met Kenko 1.4x teleconverter, vanaf statief met schommelkop. Om de vluchtfoto’s te bevriezen is voor een snelle sluitertijd gekozen, en het was een zonnige ochtend dus dat ging prima. Zelfs met een ‘trage’ AF lens als mijn 15 jaar oude 300mm kon ik redelijk makkelijk focussen op de vogel en deze dan met de schommelkop blijven volgen. Uiteraard helpt het ook dat de D800 een geavanceerd AF systeem heeft.
Op het moment dat de Visdief denkt kans te hebben duikt hij met een noodgang de zee in en dan…..
…is het soms toch mis, maar is de Visdief wel nat. Iedere keer als ze gedoken hebben wordt na die duik even ‘uitgeschud’, net zoals honden doen maar dan heel kort en in vlucht! Het is dus een beetje geluk hebben om dat moment te pakken, maar zelfs met een ‘slechts’ 4 beeldjes per seconde megapixel monster als de D800 is het me nog diverse malen gelukt. Bij het zien van de resulterende foto geloof je vaak niet dat een vogel dit kan zonder uit balans te raken….
En vervolgens wordt er natuurlijk verder gevist, want we hebben honger! Dus maar weer turen en loeren….
en nog een rondje maken…
om dan vervolgens weer een duik te nemen en soms zelfs zo boven te komen….
en vaak worden die vissen dan ook direkt opgegeten, maar regelmatig verdwijnen ze met een visje in de bek naar een verderop gelegen nest en ook dat levert een mooi vliegbeeld op.
De meeste foto’s zijn geschoten met een sluitertijd van 1/3200 seconde en het diafragma varieerde tussen f/5.6 en 7.1. De Auto ISO van de camera zorgde voor de juiste belichting, in principe werk ik in de M stand waarbij ik met het voorste instelwiel het diafragma regel en met het achterste wiel de sluitertijd. In de zoeker zie ik beiden, en ook de bijbehorende ISO voor de juiste belichting en als dit te hoog wordt kan ik snel corrigeren door óf de tijd óf het diafragma te veranderen.
Als laatste nogmaals de wegvliegende Visdief nu met een strookje zee onderaan de horizon….
Over een paar dagen Visdieven deel 2, en dat gaat over het nieuwe leven wat een paartje heeft voortgebracht en waar al die visjes gebracht worden. Die serie foto’s is gemaakt vanuit de vogelhut Balgzand van Landschap Noord Holland, deze hut is ingegraven wat prachtige laag standpunt beelden oplevert. Meer daar over de volgende keer….
Plasdras vogels met de D800
Bij een heel mooi plasdrasgebiedje in de buurt heb ik eens lekker mijn Nikon D800 kunnen uitproberen op de vogels, uiteraard in combinatie van de Nikon AF 300mm f/4 ED en de Kenko Teleplus Pro 300 DGX 1.4x converter. Op de fullframe camera (in Nikon taal: FX) heb je dan dus “slechts” een 420mm f/5.6 teleobjectief, maar dat blijkt dus geen enkel probleem te zijn.
420mm, 1/1250s bij f/5.6 en iso 220
Bovenstaande foto van de Grutto laat voor mij direkt zien dat een FX camera iets extras biedt wat moeilijk is te omschrijven vind ik. Het zit hem in de kleine dingetjes, zoals dynamiek, kleuren, microdetails, en de kneedbaarheid van het raw bestand. Grappig genoeg hoef ik eigenlijk juist minder nabewerking te doen vergeleken met de D7100.
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 320, +2/3 stop compensatie
De Tureluur hierboven zat nog best ver weg, maar door de enorme resolutie van de D800 heb je ruimte genoeg om te snijden, zeker voor webgebruik. Alle foto’s zijn geschoten vanaf statief, dat statief stond regelmatig met 1 poot in de blubber en moest dus thuisgekomen ook onder de douche!
Ook kwa ruis heb je veel meer ruimte, zeker als er niet veel gecropt hoeft te worden want dan wordt de ruis door het verkleinen al veel minder.
420mm, 1/800s bij f/6.3 en iso 500, +2/3 stop compensatie
Gelukkig was het mooi licht, dus de ISO hoefde niet ver omhoog, bovenstaande Grutto zat in een wat donkerder hoekje op de plasdras met de mooie groene walkant weerspiegeld in het water, en hier gebruikte ik ISO 500.
Omdat de D800 een ander oculair heeft als de D7100 (rond i.p.v. vierkant), kan ik ook mijn oude hoekzoeker niet gebruiken, deze moet ik nog inruilen voor het ronde model. Ik moest me dus wel in wat bochten wringen om toch door de zoeker te kunnen kijken bij sommige foto’s!
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 360, +1/3 stop compensatie
Ook Kluten waren volop aanwezig, de meesten te ver weg maar deze Kluut kwam even voorlangs zetten, druk foeragerend. Bij een aantal foto’s was het niet mogelijk om laag over het water te fotograferen, simpelweg omdat de walkant vol met hoge begroeing staat. Maar als de vogels op afstand zitten is de hellingshoek toch niet al te groot en toont het geheel wel mooi laag.
420mm, 1/1000s bij f/5.6 en iso 250, +2/3 stop compensatie
Tot mijn verrassing dook ook opeens de Kleine Plevier op, een klein vogeltje vergeleken met Kluut, Grutto en Tureluur. Deze soort blijft gelukkig af en toe even stilstaan, dan tikken ze snel met een pootje op de grond, net als de Kievit, en dan vissen ze weer een wormpje uit de modder. Dat maakt het scherpstellen weer makkelijker en je zou bij dit soort vogels ook makkelijk een wat langere sluitertijd kunnen gebruiken.
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 450
Dat kan niet bij de Tureluur, want deze loopt continu door het water te foerageren en de kopbewegingen zijn snel, dus wil je die bevriezen dan heb je echt een korte sluitertijd nodig. Op bovenstaande foto weer de mooie groene reflectie in het water, hetgeen een speciale sfeer geeft vind ik.
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 450
Ook kwamen er regelmatig Witte Kwikstaartjes voorbij, op een gegeven moment zag ik door de verrekijker twee mannetjes flink stoeien met elkaar, prachtig om te zien, helaas te ver weg om goed vast te leggen, dus heb ik het schouwspel maar door de verrekijker gevolgd. Bovenstaand kwikstaartje is materiaal aan het verzamelen voor het nest of voor de kleintjes denk ik, prachtig om te zien hoe het bekkie steeds voller kwam te zitten.
Als laatste foto nog twee Grutto’s, niet allebei scherp, dat komt natuurlijk ook door de kleinere scherptediepte van de FX camera, maar de setting is wel mooi zo vind ik.
420mm, 1/1250s bij f/5.6 en iso 220
In ieder geval ga ik de komende tijd nog wel vaker daar fotograferen, want er zit van alles en als je maar lang genoeg wacht komen de beestjes wel voor de lens.
Ook ben ik weer verbaasd over de beeldkwaliteit van mijn oude Nikon AF 300mm f/4 ED i.c.m. de converter. Ik vind het geweldig dat ik nu alle oude Nikon lenzen die vaak voor een bescheiden bedrag op Marktplaats te koop zijn kan gebruiken op mijn D800. Ook mijn oude Nikon AF 80-200 D f/2.8 ED lens werkt perfekt op de D800, en deze lens heb ik een paar jaar terug voor net iets meer dan driehonderd euro op de kop getikt mét een jaar garantie. De nieuwe 70-200 f/2.8 VR kost bijna twee mille! De AF is natuurlijk sneller, er is beeldstabilisatie maar kwa scherpte doen de lenzen niet voor elkaar onder en kwa gewicht is de nieuwe zelfs zwaarder. Kortom: de ouwetjes doen het nog best…☺️
Full frame camera
hoewel ik eigenlijk van plan was om een andere lens aan te schaffen (ik heb een flink aantal oudere spullen verkocht), heb ik uiteindelijk een andere keuze gemaakt: ik heb een zg. fullframe camera gekocht, m.a.w. de sensor is net zo groot als het ouderwetse kleinbeeld negatief, ofwel 24×36 mm. Ik heb hier lang over zitten dubben, stond minder dan 2 jaar geleden voor dezelfde keuze en koos toen voor de D7100, een crop camera. Met deze camera heb ik met veel plezier gefotografeerd, zonder twijfel.
Maar het viel me op dat vrijwel alle serieuze amateur natuurfotografen en absoluut alle pro-natuurfotografen tegenwoordig met fullframe fotograferen, ondanks dat de 420mm tele die ik heb (300mm + 1.4x converter), nu gewoon 420mm beeldhoek geven in tegenstelling tot de 630mm die je dan op een crop camera krijgt. Dus wat zijn dan de voordelen van een fullframe camera?
420mm, 1/1250 bij f/5.6 en iso 1600
Een groot voordeel is natuurlijk minder ruis, en bovenstaande foto van een juveniele Huismus laat dat duidelijk zien.
De camera keuze is gevallen op een 2e hands Nikon D800, een 36Mpx camera waardoor ik ook genoeg ruimte heb om uit te snijden.
Dit is een professionele body, topkwaliteit afwerking en ook deze 2e hands camera is nog perfekt in orde.
Ik heb pas een paar dagen kunnen fotograferen met deze machine, maar ik ben meer dan tevreden en ik merk een ongelooflijk verschil in ‘flexibiliteit’ van de RAW bestanden. Het dynamisch bereik is enorm, zelfs in fel zonlicht (harde schaduwen, felle hooglichten) kan ik nog prima uit de voeten want met de juiste nabewerking krijg je nog een prachtige ‘getemperd licht’ foto, zoals onderstaande foto van de Grasmus laat zien.
420mm, 1/1600 bij f/6.3 en iso 220
En dan te bedenken dat dit een enorme uitsnede is, want oorspronkelijk is een D800 foto 7360 pixels breed, en deze uitsnede is slechts 2135 pixels breed (en vanuit dat formaat is bovenstaande foto weer verkleind naar 950px voor deze blog).
Verder valt op dat bij goed belichte foto’s is vrijwel geen extra nabewerking hoef toe te passen, er hoeft ook minder verscherpt te worden, minder extra ruisonderdrukking, etc, kortom, het is eigenlijk makkelijker fotograferen…☺️
200mm, 1/640s bij f/2.8 en iso 6400
Bovenstaand hert in de schemering is geschoten bij iso 6400, en ook dat is geen enkel probleem. Ik weet dat ik nu zonder er bij na te denken tot ISO 1600 kan fotograferen en met iets meer beleid ook nog tot iso 10.000 kan gaan, wow!
Ook de kleine scherpte diepte spreekt mij heel erg aan, hierdoor kun je mooie zachte achtergronden maken zoals onderstaande foto van een plant laat zien, geschoten in de AWD.
420mm, 1/1250 bij f/5.6 en iso 450
Het echte fotowerk moet nog beginnen natuurlijk, ik heb nu 2 dagen kunnen oefenen maar ben erg blij met deze nieuwe “oude” aanwinst. Hieronder nog een Kauwtje die op een grasveldje met bloemetjes aan het foerageren was.
420mm, 1/1000 bij f/5.6 en iso 1100
Alle foto’s zijn uit de hand geschoten, vandaar de snelle sluitertijden om bewegingsonscherpte te voorkomen.
op dát moment 