Wintertaling

Gaf ik in mijn vorige bericht nog aan ook weer over de Futen te schrijven, eerst wil ik toch een soort laten zien die ik niet vaak zo mooi voor de lens heb gehad, de Wintertaling.
Ik heb gisteren voor de tweede keer een groot aantal foto’s kunnen maken van de Pestvogel, dit keer zelfs gewoon in mijn woonplaats Zandvoort, even op de fiets, ideaal!
Later die dag ging ik kijken bij een mooie plas en tot mijn verbazing waren daar een stuk of tien Wintertalingen aan het foerageren. Ik had alleen de camera meegenomen voor het geval dat, en heb de foto’s dan ook zonder statief en hoekzoeker moeten maken.

420mm, 1/800s bij f/7.1 en iso 200

Deze foto heb ik genomen toen ik zag dat er Wintertalingen zaten, dus snel vanuit de hand op de knie gesteund dit shot gemaakt. Ook de volgende foto is zo gemaakt, vrouw en man Wintertaling gebroederlijk aan het foerageren.

420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 250

Maar ik hou natuurlijk heel erg van superlaag standpunt, dus er moest wat meer werk worden verricht.
Even verder op zat een vrouwtje vrij dichtbij, er viel heel mooi licht op dus ik kroop er naar toe. Het wandelpad tussen de plassen door wordt echter ook door honden bezocht en hun baasjes nemen kennelijk geen zakjes mee, dus ik moest erg opletten dat ik niet in de poep ging liggen…:-(
Uiteindelijk lag ik goed, en onderstaande foto kon ik maken, maar direkt daarop werd ik toch als te bedreigend gezien en vertrok de dame…

420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 320

420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 320

Jammer genoeg net niet topscherp, en liggend is het lastig om direkt de wegvliegende vogel te volgen…
Gelukkig kwam wat later toch weer een mannetje langszwemmen, nog steeds met mooi licht.

420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 200

Uiteindelijk ben ik toch nog terug naar de auto gelopen om mijn statief en hoekzoeker te halen, en dit laatste shot voor ze te ver weg gingen foerageren is op deze manier gemaakt, statief in het water, lekker laag en dat vind ik persoonlijk nog steeds de mooiste soort foto’s.

420mm, 1/1600s bij f/7.1 en iso 400

In ieder geval ben ik blij met deze opnames, want de Wintertaling is toch wel een erg mooie eendensoort!
Alle foto’s zijn weer geschoten met de Nikon D7100 i.c.m. de Nikon 300mm f/4 ED en Kenko telepro 1.4x converter.

Pestvogel

Bijna ieder jaar, ergens in de winter, is vogel fotograferend Nederland in opwinding want…. de Pestvogel is weer in het land!
Meestal het noorden van het land, want de vogels trekken naar het zuiden wanneer het in hun normale leefgebied te koud wordt. Meestal zijn dit kleine groepjes van tientallen vogels, maar het is voorgekomen dat er ware invasies waren van vele duizenden exemplaren.

In ieder geval wil iedere vogel fotograaf graag deze kleurrijke vogel fotograferen, en dit jaar is dat mij voor het eerst gelukt.
De voornaamste reden dat ik ze niet eerder heb vastgelegd is dat ik niet zo’n fan er van ben om met vele tientallen fotografen bij een struikje of boom te gaan posten, dat heeft voor mij niet meer zoveel met natuur beleving te maken.

Dit keer echter was de Pestvogel waargenomen vlak bij het huis van een bevriende vogelfotograaf in de Noordkop, en ik was daar gisteren om samen met hem een dagje op pad te gaan. Uiteraard zijn we toen ook nog gaan kijken bij ‘zijn’ Pestvogels, en omdat er “slechts’ een stuk of zes andere fotografen waren was het te doen, temeer daar ik vrij snel een aantal aardige foto’s kon maken.

De vogels zitten vaak met een groepje hoog in een boom om dan een paar keer per uur naar beneden te duiken, naar een bessenstruik, en zich daar tegoed te doen aan dit eten. Het lastige is dan natuurlijk dat ze tussen de takjes zitten van de struiken, vaak er net achter, of de AF ligt op het takje, kortom: lastig om een beetje knappe foto te maken.
Je moet het dan ook hebben van geluk, goed opletten op de achtergrond en veel foto’s maken. Ik heb de foto’s geschoten vanaf mijn Sirui statief met schommelkop, de Nikon 300mm f/4 ED met Kenko 1.4x TC er op, en ik kon redelijk kort bij komen want op zich zijn de vogels niet echt schuw zolang je je rustig houdt.

Bovenstaande foto, net een besje pakkend is een mooi moment, jammer genoeg was wel even de zon weg.
Maar wat later kreeg ik een paar kansen om de Pestvogel redelijk vrij er op te zetten en dat leverde toch wel weer mooie plaatjes op.

De achtergrond hier is een woonhuis, want het groepje zat gewoon in een nieuwbouw wijkje, in een boom bij een platsoentje.
Na een minuut of twintig begonnen ze luid te kwetteren, in overleg of ze zouden blijven, maar er werd besloten om dit gebied voor gezien te houden want de rest van de dag zijn ze er niet meer waargenomen.
Gelukkig had ik vlak daarvoor nog een exemplaar laag in de boom kunnen vastleggen met alleen de strakblauwe lucht als achtergrond.

Vrij snel na het vertrek van de Pestvogels hielden wij het ook voor gezien en zijn op pad gegaan naar onze favriete Futen stek, maar dat laat ik de volgende keer zien….

Wilde Zwanen

Vandaag heb ik mogen genieten van Wilde Zwanen, een prachtige zwanensoort die in kleine aantallen in de winter uit het noorden komen en bij ons overwinteren. Gelukkig komt er altijd wel een groep in mijn nieuwe achtertuin, de AWD. Het was een zonnige dag en de eerste groep die ik tegenkwam zat eigenlijk precies tegen het licht in zonder de mogelijkheid om ze van de andere kant te benaderen.
Ik ben er toch maar voor gaan zitten, laag aan het water met de camera en de 300m + TC op statief zo laag mogelijk en de hoekzoeker. Op een gegeven moment landde er een familielid bij het groepje in het water en toen werd er een aardige show opgevoerd, het leek wel baltsen! Dat zou theoretisch wel kunnen, maar ze broeden in het hoge noorden en rusland, dus nu nog ver van huis! Ondanks het tegenlicht leverde dit wel een aantal aardige plaatjes op vind ik.

Een stukje verderop zat een hele groep rustig op het gras, en ik ben de groep voorzichtig genaderd zodat ik foto’s kon maken met de zon mee. Het blijven lastige vogels met zon, veel wit, dus je moet oppassen voor overbelichten. IK gebruik in zo’n geval vrijwel altijd spotmeting, de Nikon D7100 heeft als voordeel dat de spotmeting gedaan wordt op het AF punt, wat in mijn geval vrijwel altijd op de kop en de ogen ligt.

Hieronder een Wilde Zwaan die zich wat aan het poetsen was, grote poten hebben deze beesten ook, ze zijn dan ook bijna net zo groot als een Knobbelzwaan.

Nog eentje ‘en-profil’, op het graspaadje.

Maar ik moest er toch langs om verder te kunnen, dus ik liep rustig naar het groepje, camera in aanslag voor het geval ze weg zouden vliegen, maar ik ging er van uit dat als ik heel rustig bleef dat ze gewoon het water in zouden gaan. En dat deden ze ook!

Ik kon weer een positie kiezen met de zon in mijn rug, liggend tussen het riet met de camera zo laag mogeljk boven het water en foto’s makend door de hoekzoeker, mijn ideale stand-, uh.. ligpunt.

Prachtige vogels vind ik het, en ik ben blij dat ik ze in alle rust heb kunnen fotograferen zonder ze al te veel te verstoren…

IJsvogel

Het is al weer een tijdje geleden dat ik een bericht heb geplaatst, en ook al weer een tijdje geleden dat ik een IJsvogel heb kunnnen vastleggen! Tijdgebrek was de oorzaak van het eerste, en mijn vaste strand en AWD bezoeken de oorzaak van de tweede…:-)

In de AWD zitten wel een paar IJsvogels, maar de vogels zijn zo schuw dat deze niet te benaderen zijn zonder schuiltent of hut. De foto’s die ik nu laat zien zijn dan ook allen weer gemaakt vanuit de mobiele schuilhut, mijn auto, en uiteraard niet in de AWD.

Nadeel van het auto-zit gebeuren is dat je vaak, zoals vandaag uren in de auto zit te staren naar een plek in de hoop dat het vogeltje zich laat zien. Vandaag gedurende 4 uur wachten heb ik de vogel gedurende anderhalve minuut kunnen fotograferen….
Een week geleden was ik er ook, toen was het rendement iets hoger en er was meer licht.

De foto’s zijn gemaakt met de Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 met gebruik van een 1.4x teleconverter, deels vanaf de rijstzak, deels vanaf statief in de auto!

Bij de laatste foto zit de IJsvogel alweer in alerte houding, want ze hoort een auto aankomen en even later was ze dus ook weer verdwenen! Dit bericht is dan ook net zo kort als mijn hiernieuwde kennismaking met dit prachtige vogeltje!

Groenling

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een bericht heb geplaatst, maar dat heeft een simpele reden: ik heb al een tijdje last van spit, een vervelende rugklacht. Het gaat al wat beter, maar mijn favoriete bezigheid, kruipen op het strand loerend door de hoekzoeker, zit er voorlopig helaas niet in.
Sterker nog, het is vrij zeker dat deze aktiviteiten mijn rugklachten hebben veroorzaakt, als je tegen de zestig loopt moet je toch voorzichtiger zijn kennelijk.

Dus de laatste week dat het weer wat beter ging heb ik me maar bezig gehouden met herten en toch ook weer mooie foto’s kunnen maken. Echter dit keer laat ik toch even wat foto’s van gisteren zien, van een prachtig vogeltje, de Groenling.

420mm, 1/250s bij f/7.1 en iso 800, -2/3 stop compensatie

Rondom ons apartementen complex is een groenstrook met rozebottelstruiken, en de Groenlingen zijn daar dol op. Vaak vallen ze niet eens op in de struikjes, maar gisteren zag ik er flink wat en besloot maar eens een poging te wagen om ze te fotograferen vanaf statief.

420mm, 1/320s bij f/7.1 en iso 1600, -1/3 stop compensatie

Ze pulken de zaadjes uit de rozebottels en eten die dan op, dus niet de bottels zelf grappig genoeg! Bovenstaande foto is een vrouwtje, deze zijn wat minder kleurig dan de mannetjes Groenling, maar je ziet ook bij het vrouwtje de karakteristieke groenzweem door de veren heen en het groen aan het uiteinde van de vleugel, goed te zien in onderstaande foto waar het vrouwtje half op de kop gaat om bij de zaadjes te komen.

420mm, 1/320s bij f/7.1 en iso 900, -2/3 stop compensatie

De mannetjes hebben echt zeer fraaie groene tinten zoals op onderstaande foto goed te zien is.

420mm, 1/250s bij f/7.1 en iso 1000, -2/3 stop compensatie

Het was een beetje grijze dag, dus de ISO moest wel aardig omhoog. De foto’s zijn geschoten met de D7100 i.c.m. de nikon 300mm f/4 ED en de 1.4x teleconverter voor een effectieve brandpuntafstand van 420mm. Omdat ik inmiddels een nieuwe, echt licht carbon statief heb, heb ik de foto’s gemaakt vanaf dit statief en kon ik relatief lange sluitertijden gebruiken. Uiteraard kan de sluitertijd ook weer niet té lang zijn (voor statief geen probleem) omdat de beweeglijke Groenling er dan niet scherp op komt te staan. Het statief is van het merk Sirui, type M3204X, superfelexibel en ook kan 1 poot er af worden geschroefd voor een 1been statief. Het totale statief weegt slechts 1.7kg, mijn oude Gitzo van 3.5kg heb ik verkocht…. 🙂

420mm, 1/320s bij f/7.1 en iso 1250, -2/3 stop compensatie

Gelukkig kon ik voor deze foto’s gewoon blijven staan en hoefde dus geen rare capriolen uit te halen, het enige waar ik ook op heb proberen te letten is de achtergrond, om deze niet te onrustig te laten zijn.

420mm, 1/250s bij f/7.1 en iso 720, -2/3 stop compensatie

Vanaf volgende week heb ik nog wat vakantie, hopelijk kan ik dan weer wat meer fotowerk laten zien!

Mijn favoriete strandvogel….

Dat is de Drienteenstrandloper, een klein, vliegensvlug vogeltje welke alleen of met wat soortgenoten langs de waterlijn rent op zoek naar kleien krabbetjes, wormpjes, schelpjes, etc.

420mm, 1/1000s bij f/7.1 en iso 900

IK heb inmiddels vele honderden foto’s van deze soort, en wat ik zo leuk vind is dat, omdat ze zo aktief zijn, je toch iedere keer weer andere plaatjes krijgt.
Ten eerste is het al lastig om ze goed vast te leggen, zoals gezegd foerageren ze vaak rennend langs de vloedlijn. Ik ben meestal op het strand te vinden tijdens laag water, dan zitten daar de meeste vogels. Behalve de vele meeuwen zijn er ook altijd wel Drieteenstrandlopers, echt veel kleiner dan die meeuwen, en veel sneller!

420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 140

Zoals bekend maak ik alle laagstandpunt foto’s met een hoekzoeker, en dat is soms best lastig met die snelle rakkers. Meestal loop ik op de vogeltjes af tot een meter of 15 à 10, ga dan op de knieën en hoop dat ze dichterbij komen. Vaak is dat het geval, soms lopen ze zowat de lens in zoals op onderstaande foto.

420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 280, -1/3 stop compensatie

De Drieteenstrandloper is in Nederland een overwinteraar, ze broeden in het arctische noorden en komen in het najaar naar het zuiden, alwaar ze graag langs de kust rondhangen. Het vogeltje heeft geen achterteen zoals de meeste andere vogels, vandaar de naam. Als ze rennen (ofwel snelwandelen….), dan kan ik ze snel lopend niet bijhouden. Ze lopen tot aan de waterlijn en als er een golf aankomt sprinten naar het strand om de golf voor te blijven! Gisteren lette ik even niet goed op en zat vervolgens met mijn statief (laag!) en mijn schoenen en broek in het water! Gelukkig was de camera nog droog, maar ik had niet gedacht dat bij steeds meer eb en opeens nog een golf zover het strand opkwam.

420mm, 1/500s bij f/8 en iso 800, +2/3 stop compensatie

Alle foto’s zijn genomen met de Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 ED lens en de Kenko Telepro 1.4x teleconverter. Sommige uit de hand, steunend op het zand, sommigen vanaf statief zo laag mogelijk. De ene keer is de branding de achtergrond, de andere keer het strand, ook dat geeft mooie variaties vind ik.

420mm, 1/1000s bij f/9 en iso 900, +2/3 stop compensatie

En ondanks het feit dat ik al zoveel foto’s heb, zullen er ongetwijfeld nog wel meer volgen de komende tijd want ik vind het heerlijk om met deze vogeltjes bezig te zijn!

420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 220, -1/3 stop compensatie

420mm, 1/1600s bij f/7.1 en iso 280

Als laatste een foto van hun rust houding, kop in de rugveren, soms toch nog een oogje open om het gevaar in de gaten te houden…..

420mm, 1/1250s bij f/8 en iso 220

Damherten

De afgelopen tijd ben ik weer regelmatig in de Amsterdamse waterleidingduinen geweest, want het is weer tijd voor de bronst. Bij Damherten is dit altijd een maandje later dan bij Edelherten, daar was het eind september wel over. Ik heb van de afgelopen weken vele foto’s, en ik wil er nu een aantal laten zien onder verschillende weersomstandigheden en in verschillende settings. Twee weken terug heb ik ook nog een workshop gegeven in dit gebied en ook toen hebben de deelnemers vele herten kunnen fotograferen.

Eerlijk gezegd vind ik bewolkt weer ideaal om de Damherten te fotograferen want dan heb je het minste last van harde schaduwen en opgebleekte witten (in hun vacht en staart). Verder probeer ik ook zoveel mogelijk het hert vrij te fotograferen, dus met een rustige achtergrond die lekker onscherp is waardoor het hert mooi los komt.

Dit jaar heb ik niet veel gevechten gehoord en gezien, alleen soms wat gestoei onder de jonge bokken. Dit soort schermutselingen vinden helaas meestal onder de bomen en tussen de begroeing plaats, lastig om goed vast te leggen.

Eigenlijk vind ik het steeds moeilijker worden om mooie originele foto’s te maken en hieronder laat ik een paar pogingen zien. Alle foto’s zijn gemaakt met de Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 ED, soms met 1.4x TC. Ook zijn een groot deel vanaf statief gefotografeerd of vanaf eenbeenstatief.

Als laatste nog een close-up van een bok die totaal niet schuw was en zo dichtbij kwam dat ik op 420mm alleen nog maar een kopportret kon maken, zelfs zonder gewei er op. De foto laat wel de kwaliteit van de Nikon 300mm + TC combi zien, je ziet zelfs het haartje voor het oog!

Een oude 300mm in gebruik…

300mm, 1/500s bij f/5 en iso 640, +2/3 stop compensatie

In mijn zoektocht naar betere kwaliteit én lager gewicht heb ik vorige week een 15 jaar oude Nikon 300mm f/4 ED AF aangeschaft met een Kenko Pro 1.4x teleconverter. Tweedehands uiteraard maar in perfekte conditie! Het grootste voordeel voor mij was het lage gewicht, de lens weegt 1,3 kg, bijna 7 ons lichter dan mijn Sigma 50-500 OS.
Uiteraard was ik ook erg benieuwd naar de scherpte, ik had al gelezen dat deze oude lens kwa scherpte niet onderdoet voor de “moderne” versie (ook al een oud ontwerp), en die lens staat bekend als absoluut topscherp.
Bovenstaand Damhert is geschoten met de 300mm, vanaf een monopod, want beeldstabilisatie heeft deze lens niet. En de scherpte liegt er niet om bij f/5 vind ik zelf!

300mm, 1/800s bij f/4.5 en iso 320, +1 stop compensatie

Bovenstaande Tureluur, geschoten vanuit een vogelhut vanaf rijstzak, laat voor mij overduidelijk zien dat een echte “prime”, een vastbrandpunt lens, echt meer microdetail laat zien dan mijn Sigma, en dat al bij f/4.5, wow! Ik heb deze foto geschoten met mijn D7100 in de 1.3x crop mode, dat geeft een effectieve brandpuntafstand van 600mm. Ofwel, ik gebruik dan een 15.2 Mpx, 600mm f/4 combi van nog geen 2 kilo, de medefotograaf in de hut gebruikte een Nikon D4 met Nikon 500mm f/4 VR, samen goed voor 5 kilo! (en een stuk prijziger….)

Maar soms is natuurlijk 300mm niet genoeg, en wil je meer, dus dan de teleconverter er tussen geschroefd hetgeen effectief een 420mm f/5.6 oplevert. Overigens moet ik mijn Sigma 50-500 OS op 460mm instellen om dezelfde beeldhoek te krijgen, hetgeen aantoont dat er weinig tele verschil zit tussen de Sigma en de nikon + TC combi.
Maar de AF van de laatste werkt nog via een door de body aangedreven stelschroefje, en is aanmerkelijk trager dan de HSM van de Sigma. Voordeel is wel weer de variabele focus-limiter, met slim gebruik kan je zo de traagheid beperken.

420mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 640

Hier een afstandshot van Damherten vrouwtjes, geschoten vanaf statief, tegenlicht, mooi beeld maar geeft nog niet goed weer of de foto nog steeds wel scherp is met de TC.
Maar onderstaande foto van (alweer?, ja alweer!) een Drieteenstrandloper laat zien dat ook met de 1.4x TC deze lens tot uitmuntende prestaties in staat is!

420mm, 1/1000s bij f/8 en iso 360

De Drieteenstrandlopers zijn razendsnelle vogeltjes, en de AF had hier dan ook wel moeite mee, temeer daar deze door de teleconverter nog iets trager wordt. Op de knieën in de branding, hoekzoeker en camera / lens ondersteunend op mijn hand in het zand heb ik deze foto kunnnen maken, het vogeltje stond eventjes stil…. 🙂

Kortom, voorlopig zal ik wel een tijdje met deze combi fotograferen, temeer omdat het setje zo heerlijk portable is!

Fotograferen in zanderige omstandigheden….

Ik heb de laatste tijd weer veel foto’s gemaakt aan het strand, en dat betekent fotograferen in een omgeving met veel zand! Zand is niet echt bevorderlijk voor apparatuur, uiteindelijk komt het overal tussen, dus hoe kan je toch mooie foto’s maken zonder bang te zijn voor je kostbare spullen?

460mm, 1/640s bij f/7.1 en ISO 1000

Bovenstaande Bontbekplevier was druk aan het foerageren in het natte zand (het was eb…), en het zandlandschap is dan bobbelig, en ik lig dan op mijn knieën door de hoekzoeker te fotograferen, de camera + lens ondersteunend in mijn linkerhand die weer op het natte zand ligt. Het voordeel is natuurlijk het optimaal lage standpunt voor intieme foto’s, het nadeel is dat je erg goed moet opletten om niet je camera te gaan bedienen met nat zand handen! En als je een stukje verder moet kruipen dan ontkom je er meestal niet aan om ook een hand op het zand te zetten. Voordat ik dan een nieuwe foto maak zorg ik er altijd voor dat mijn “fotografeer” hand weer zandvrij is!

500mm, 1/640s bij f/7.1 en ISO 250

Ook deze Bonte Strandloper heb ik zo gefotografeerd, het zand geeft een mooie warme kleur in het geheel, dus het gevaar van een paar zandkorrels op de apparatuur heb ik er wel voor over. Het allerbelangrijkste is dat je tijdens het werken regelmatig de zandkorrels wegblaast, nooit wegpoetsen want zand krast!
Uiteraard kunnen er ook foto’s worden gemaakt bij de waterlijn hetgeen vanuit mijn favoriete standpunt ook prachtige plaatjes oplevert, getuige onderstaande foto van de Drieteenstrandloper.

500mm, 1/1600s bij f/8 en ISO 360

In dit geval moet je altijd opletten op de waterbewegingen, want je apparatuur vol met zeewater is meer funest dan je apparatuur bedekt met wat zandkorrels! Al deze foto’s zijn dus echt uit de hand geschoten, juist omdat ik snel wil kunnen reageren om de apparatuur veilig te stellen. Als het kan steunt mijn linkerhand in het zand of zelfs in een laagje water, en ook helpt de beeldstabilisator van mijn Sigma 50-500 OS, alwaar ik al deze foto’s mee gemaakt heb.

500mm, 1/1000s bij f/7.1 en ISO 1000

Bovenstaande foto van de Bontbekplevier heb ik gemaakt op een mooie zonnige ochtend, de zon kwam net over de duinrand heen en gaf een prachtige gouden gloed op dit kleine vogeltje. Aangezien het nog prachtig nazomerweer was, heb ik de foto’s kunnen maken op blote voeten, korte broek en een t-shirtje aan, ideaal als je bezig bent in deze half natte omgeving. Verder is natuurlijk lenzen wisselen taboe op het strand, je wilt absoluut geen zand in de camera hebben, en in principe wordt er ook niet gezoomd met mijn Sigma, aangezien je dan zandkorrels naar binnen kunt krijgen.

500mm, 1/1000s bij f/8 en ISO 640, +2/3 stop compensatie

Bovenstaande Drieteenstrandloper wordt geheel omgeven door het schuim van de branding, hetgeen een prachtig soft-focus effect geeft terwijl de vogel mooi scherp is. En de foto is gewoon vanaf het strand gemaakt, dus het water vormde geen direkte bedreiging voor de apparatuur!
Als laatste dan nog een foto van weer de Drieteenstrandloper, hij had zich net staan poetsen en dan wordt er altijd even uitgeschud, hier had ik op gewacht!

500mm, 1/1000s bij f/8 en ISO 500

Op alle 6 de teentjes staande, met de zee als achtergrond!
Thuisgekomen ben ik dan vervolgens een half uur bezig met het schoonblazen van de apparatuur, camera body, lens, hoekzoeker, maar ook de rugzak en verrekijker maak ik altijd goed schoon, want zand kruipt overal tussen!
Ondanks het vele extra werk dat je er aan hebt vind ik dit toch een van de leukste vormen van vogelfotografie!

Meeuwen: saaie vogels?

Ik ken veel vogelfotografen die niet de moeite nemen om zo’n algemene vogel als de Zilvermeeuw en Kokmeeuw op de foto te zetten. Er zijn er te veel van volgens velen (inclusief de VVD….), ze bezorgen overlast, maken lawaai, etc. Die overlast bezorgen wij met z’n allen natuurlijk door vuilnis rond te laten slingeren, en aangezien we veel bruikbaar eten weggooien maken de diverse meeuwen soorten, met name de Zilvermeeuw, daar dankbaar gebruik van….

Maar goed, mijn mening is dat eigenlijk iedere vogel, mits in een mooie setting gefotografeerd, erg mooi is.
Ik heb de afgelopen weken veel kunnen uitproberen met jonge en volwassen Zilvermeeuwen en een enkele Kokmeeuw op het strand.

200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 100

Bovenstaande foto toont een volwassen Zilvermeeuw die tijdens eb in een binnenwatertje op het strand aan het foerageren is. Eb is zowiezo de beste tijd om de vogels te fotograferen want dan valt er veel voedsel te halen. De foto is gemaakt met een “gewone” zoom lens, de Nikon 80-200 f/2.8 ED, een 15 jaar gouwe ouwe, lichtsterk, loeischerp en minder zwaar dan mijn normale vogellens. Alle foto’s die ik hier laat zien zijn gemaakt met de hoekzoeker voor het optimale standpunt.

500mm, 1/1250s bij f/9 en ISO 160

Dat dat niet geheel zonder risico’s is kan je al een beetje zien bij bovenstaande foto, een volwassen Zilvermeeuw foeragerend in de branding. Op het moment dat ik dit beeld in de zoeker zag wist ik dat die golf ook naar mij toe kwam! En ik lag op mijn knieën met m’n ellebogen steunend op het natte zand door de hoekzoeker te loeren, camera een centimeter of 5 boven het zand…..Snel omhoog met de spullen, net op tijd, broek wel doorweekt, maar apparatuur veilig…phwww! Maar het levert natuurlijk wel mooie plaatjes op, gelukkig had ik hier de 500mm in gebruik, dus iets meer afstand en dus tijd voor de golf bij mij was.

200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 180

Bij bovenstaande foto van een jonge Zilvermeeuw is het net alsof deze op het ijs loopt, een filmpje met water lag er over het zand. Ik vind dit een erg mooie sobere setting, waar de vogel erg mooi uit komt.
Ik probeer ook altijd goed op aktiemomenten te letten, bijv. dat er net een prooitje gepakt wordt of veren gepoetst, etc. Met de bek open is ook altijd leuk, onderstaande Kokmeeuw vond mijn gedrag kennelijk nogal slaapverwekkend….:-)

200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 100

Ook hier weer maakt het lage standpunt de foto, achter de Kokmeeuw zie je nog de branding. Deze veelal witte vogels belicht ik meestal via spotmeting, dit voorkomt uitgebeten witte partijen en zodoende hou je ook nog details in de witte veren.

200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 200

Ook hier een “bek open” foto, ditmaal van een jonge Zilvermeeuw.
Probeer met het fotograferen van “saaie” vogels zoveel mogelijk te letten op het totaalbeeld, bij de foto’s op het strand kan je een prachtige rustige achtergrond kiezen die toch duidelijk laat zien waar de foto gemaakt is. Als de vogel te sterk geisoleerd is van die achtergrond kan het soms lijken alsof’ie in een bestaand landschapsplaatje is geplakt.
De volgende foto toont weer een volwassen Zilvermeeuw, nu in een zeer softe omlijsting. De onderkant is een strook zand, de meeuw staat in het water en achter hem de golven van de branding. De Zilvermeeuw komt mooi los en toch is het duidelijk waar de vogel zich bevindt…..

500mm, 1/1250s bij f/9 em ISO 360

Tot slot nog een Kokmeeuw op het natte zand, achter hem heel vaag nog de contouren van een jonge Zilvermeeuw. Veel schelpjes en steentjes op het strand, weer een klassieke “vogel in de biotoop” foto.

200mm, 1/2500s bij f/6.3 en ISO 200

Alle foto’s zijn uit de hand genomen, meest ondersteund door mijn handen steunend op het zand.