nieuwe website!
sinds kort heb ik mijn website vernieuwd en zal deze blog verdergaan op mijn website.
Mijn oorspronkelijke site was gemaakt met Apple’s iWeb, en deze blog met WordPress. Via mijn site kon je op de blog komen maar deze blog draait op de servers van WordPress.
ik wilde een totale integratie en heb nu mijn gehele website draaien met WordPress, maar nu op mijn eigen domein. De hele blog geschiedenis is meeverhuisd, alleen zullen de volgers van mijn blog zich opnieuw moeten registreren.
Kortom, ga snel door naar mijn nieuwe website, alwaar ik ook weer een nieuw bericht heb geplaatst.
Dit was mijn laatste bericht op opdatmoment.wordpress.com….
Macro met de Nikon AF-S 300mm f/4E PF VR
Afgelopen week heb ik mijn nieuwe telelens gebruikt als macro objectief. Dat klinkt vreemd, maar omdat deze lens tot 1.4 meter dichtbij scherp kan stellen kun je hem goed gebruiken voor de wat grotere insekten zoals vlinders en libelles. En daarbij heb ik ook nog de 1.4x teleconverter gebruikt, zodat ik de beestjes met 420mm kon fotograferen.
420mm, 1/800s bij f/9 en iso 220
Bovenstaande foto is een Groot Koolwitje, een mooie vlindersoort die gelukkig ook af en toe stil bleef zitten. Het ideale van macro werk met een flinke telelens is dat je flink afstand kan houden, dus je jaagt je onderwerp minder snel weg. Een ander heel groot voordeel van mijn lens is de zeer goede beeldstabilisatie, alle foto’s zijn uit de hand geschoten en daardoor ben je ook veel flexibeler in de keuze van de uitsnede en achtergrond.
420mm, 1/500s bij f/10 en iso 500
Ook parende juffers heb ik veel gezien die dag, bijna allemaal dichtbij de waterkant op rietstengels. Door mijn bewegingsvrijheid kon ik een hoek kiezen met zo min mogelijk storende elementen, en dat waren er veel met allerlei andere stengeltjes rondom de juffers!
Alle foto’s zijn geschoten in de AWD, het was een zonnige winderige dag, eigenlijk niet echt geschikt voor mooie foto’s vanwege hard licht, maar door beschutte plekken te zoeken met gefilterd licht door bomen en afscherming van de wind, kon ik toch nog wel leuke foto’s maken.
420mm, 1/400s bij f/9 en iso 900
Ook de Steenrode Heidelibel ging er even mooi voor zitten, dit is het vrouwtje en die is overduidelijk niet rood…
Hier een mooie egale achtergrond, waardoor de focus goed op de libelle is. Dit is ook een voordeel van de telelens, je hebt sneller een zachte achtergrond.
Wat ik ook erg leuk vind aan het macrowerk is dat je heel veel kunt doen op een paar vierkante meters, ideaal als je niet veel wilt lopen…:-)
420mm, 1/800s bij f/5.6 en iso 280
Op bovenstaande foto van de Keizersmantel kun je goed zien hoe ongelooflijk de tong van de vlinder is. Een fraaie vlindersoort die lastiger was om vast te leggen vanwege het onrustige gedrag. Maar erg mooi om te zien….
Als laatste nog twee foto’s van dezelfde libelle, weer de Steenrode Heidelibel. De eerste is met tegenlicht geschoten en de tweede precies vanaf de andere kant. Het resultaat is twee totaal verschillende opnames kwa lichtbeleving en ook verschillende achtergrondjes. En dit dankzij het rustig blijven zitten door deze prachtige libelle……
420mm, 1/320s bij f/9 en iso 400
420mm, 1/320s bij f/13 en iso 400
Nikon AF-S NIKKOR 300mm f/4E PF ED VR
Sinds een paar dagen ben ik de gelukkige eigenaar van de nieuwe lichtgewicht telelens van Nikon, de Nikon AF-S 300mm f/4E PF ED VR. Een hele mond vol, kort gezegd een 300mm f/4 lens met beeldstabilisatie. Mijn vorige 300mm f/4, ruim 15 jaar oud, absoluut topscherp, had als nadeel de trage autofocus, chromatische aberratie en geen beeldstabilisatie. Voor de topscherpe foto’s had ik dus altijd óf hele snelle sluitertijden nodig óf een statief of rijstzak. Dus tijdens mijn wandelingen in de AWD sleepte ik regelmatig ook nog een statief mee, en dat betekende dat de combinatie D800, lens en statief al snel op ruim vier kilo zat, en nog een grote rugzak om ook het statief op te kunnen bevestigen.
420mm, 1/500s bij f/7.1 en iso 280
Hoe anders nu met de nieuwe lens: door de beeldstabilisatie heb ik tijdens mijn wandelingen geen statief nodig, en de camera met lens wegen samen 1,8 kilo. Verder is de lens heel erg compact en het geheel past dan ook makkelijk in mijn superlichte slingbag, inclusief wat eten en drinken.
De reden dat deze nieuwe lens zo licht is komt door een Phase Fresnel lens element, hierdoor is zeer compacte bouw mogelijk. Canon gebruikt een dergelijk lens element in z’n 400mm f/4 DO lens (Diffractive Optics). Behalve het lichte gewicht (nieuw: 755gr, oud: 1380gr) heeft deze lens de laatste generatie beeldstabilisatie (VR = Vibration Reduction) en ik kan scherpe foto’s maken met 1/30s uit de hand! Maar ook is de autofocus supersnel, getuige onderstaande foto, een Gierzwaluw met volle krop in vlucht, een van de lastigste vogeltjes om vast te leggen vanwege hun totaal onvoorspelbare vluchtgedrag.
420mm, 1/1600s bij f/5.6 en iso 220
Verder is de lens natuurlijk ook topscherp, heeft vrijwel geen last van chromatisch aberratie en ik heb laatst zes uur rondgewandeld in de AWD zonder een centje vermoeidheid wat betreft spullen sjouwen.
In combinatie met mijn fullframe D800 camera gebruik ik de lens vnl. met de 1.4x teleconverter om zo een brandpuntafstand te krijgen van 420mm bij maximaal f/5.6. Ook met de TC is de autofocus nog supersnel en ik heb gisteren dan ook een mooie serie kunnen maken van jonge Boerenzwaluwen die gevoerd werden. Ik kon de vogeltjes lopend benaderen en rustig gadeslaan en heb prachtige plaatjes kunnen schieten van deze heerlijke kwetterende vogeltjes.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 2500, +1/3 stop compensatie
Al de foto’s zijn dus uit de hand geschoten, om de aktie goed te bevriezen heb je dan toch snelle sluitertijden nodig maar met een camera als de D800 kan de ISO makkelijk omhoog, tot mijn verbazing waren flink wat foto’s gemaakt met ISO 3600 zonder enig ruis probleem, heerlijk!
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3600, +1/3 stop compensatie
Het is prachtig om te zien hoe de kleine zwaluwtjes gewoon rustig op een ijzerdraadje zitten, continu om zich heen spiedend of vader of moeder alweer met eten aankomt. Als dat zo is gaat het geluidsnivo direkt omhoog en staan de bekkies al wijd open.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3200, +1/3 stop compensatie
In een fraktie wordt het eten overgedragen, gewoon terwijl de ouder in vlucht is, en gelukkig heb ik zo’n overdracht perfekt kunnen registreren. Ook met ‘slechts’ vier beeldjes per seconde gaat dit prima, eerlijk gezegd mis ik de snelheid niet echt.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3200, +1/3 stop compensatie
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 3200, +1/3 stop compensatie
Kortom, al na een paar dagen gebruik van m’n nieuwe lens ben ik supertevreden en erg blij dat ik deze stap gezet heb. Ik heb flink wat ouder spul, zoals de D7100 en D300s kunen verkopen en m’n oude lens goed kunnen inruilen, daar komt vast wel weer een nieuwe tevreden eigenaar voor.
Visdieven, deel 1
Ik heb de afgelopen paar dagen veel Visdieven kunnen fotograferen, en dat is een leuke bezigheid!
In vlucht, aan het vissen, zijn het verbazingwekkend wendbare vogels die met grote precisie van een meter of 10 hoogte in de golven van de noordzee duiken en dan 9 van de 10 keer met een visje naar boven komen.
De Visdief is makkelijk herkenbaar, het is een slanke vogel met een zwarte pet en een rode snavel met een zwarte punt en rode pootjes. Ze zijn veel langs de kust te vinden maar ook in weidegebieden met veel slootjes. Ze kunnen net als Torenvalken uitstekend ‘bidden’, ofwel met snelle vleugelslag op een plek blijven hangen, ondertussen het water afspiedend naar prooi. Vaak duiken ze, maar zien er dan toch van af en maken dan een razendsnelle wending.
Op bovenstaande foto is de Visdief aan het speuren in het water, op zoek naar een hapje.
Alle foto’s in deze serie zijn geschoten vanaf de dijk bij Den Helder met de Nikon D800 en de Nikon AF 300mm f/4 ED met Kenko 1.4x teleconverter, vanaf statief met schommelkop. Om de vluchtfoto’s te bevriezen is voor een snelle sluitertijd gekozen, en het was een zonnige ochtend dus dat ging prima. Zelfs met een ‘trage’ AF lens als mijn 15 jaar oude 300mm kon ik redelijk makkelijk focussen op de vogel en deze dan met de schommelkop blijven volgen. Uiteraard helpt het ook dat de D800 een geavanceerd AF systeem heeft.
Op het moment dat de Visdief denkt kans te hebben duikt hij met een noodgang de zee in en dan…..
…is het soms toch mis, maar is de Visdief wel nat. Iedere keer als ze gedoken hebben wordt na die duik even ‘uitgeschud’, net zoals honden doen maar dan heel kort en in vlucht! Het is dus een beetje geluk hebben om dat moment te pakken, maar zelfs met een ‘slechts’ 4 beeldjes per seconde megapixel monster als de D800 is het me nog diverse malen gelukt. Bij het zien van de resulterende foto geloof je vaak niet dat een vogel dit kan zonder uit balans te raken….
En vervolgens wordt er natuurlijk verder gevist, want we hebben honger! Dus maar weer turen en loeren….
en nog een rondje maken…
om dan vervolgens weer een duik te nemen en soms zelfs zo boven te komen….
en vaak worden die vissen dan ook direkt opgegeten, maar regelmatig verdwijnen ze met een visje in de bek naar een verderop gelegen nest en ook dat levert een mooi vliegbeeld op.
De meeste foto’s zijn geschoten met een sluitertijd van 1/3200 seconde en het diafragma varieerde tussen f/5.6 en 7.1. De Auto ISO van de camera zorgde voor de juiste belichting, in principe werk ik in de M stand waarbij ik met het voorste instelwiel het diafragma regel en met het achterste wiel de sluitertijd. In de zoeker zie ik beiden, en ook de bijbehorende ISO voor de juiste belichting en als dit te hoog wordt kan ik snel corrigeren door óf de tijd óf het diafragma te veranderen.
Als laatste nogmaals de wegvliegende Visdief nu met een strookje zee onderaan de horizon….
Over een paar dagen Visdieven deel 2, en dat gaat over het nieuwe leven wat een paartje heeft voortgebracht en waar al die visjes gebracht worden. Die serie foto’s is gemaakt vanuit de vogelhut Balgzand van Landschap Noord Holland, deze hut is ingegraven wat prachtige laag standpunt beelden oplevert. Meer daar over de volgende keer….
Plasdras vogels met de D800
Bij een heel mooi plasdrasgebiedje in de buurt heb ik eens lekker mijn Nikon D800 kunnen uitproberen op de vogels, uiteraard in combinatie van de Nikon AF 300mm f/4 ED en de Kenko Teleplus Pro 300 DGX 1.4x converter. Op de fullframe camera (in Nikon taal: FX) heb je dan dus “slechts” een 420mm f/5.6 teleobjectief, maar dat blijkt dus geen enkel probleem te zijn.
420mm, 1/1250s bij f/5.6 en iso 220
Bovenstaande foto van de Grutto laat voor mij direkt zien dat een FX camera iets extras biedt wat moeilijk is te omschrijven vind ik. Het zit hem in de kleine dingetjes, zoals dynamiek, kleuren, microdetails, en de kneedbaarheid van het raw bestand. Grappig genoeg hoef ik eigenlijk juist minder nabewerking te doen vergeleken met de D7100.
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 320, +2/3 stop compensatie
De Tureluur hierboven zat nog best ver weg, maar door de enorme resolutie van de D800 heb je ruimte genoeg om te snijden, zeker voor webgebruik. Alle foto’s zijn geschoten vanaf statief, dat statief stond regelmatig met 1 poot in de blubber en moest dus thuisgekomen ook onder de douche!
Ook kwa ruis heb je veel meer ruimte, zeker als er niet veel gecropt hoeft te worden want dan wordt de ruis door het verkleinen al veel minder.
420mm, 1/800s bij f/6.3 en iso 500, +2/3 stop compensatie
Gelukkig was het mooi licht, dus de ISO hoefde niet ver omhoog, bovenstaande Grutto zat in een wat donkerder hoekje op de plasdras met de mooie groene walkant weerspiegeld in het water, en hier gebruikte ik ISO 500.
Omdat de D800 een ander oculair heeft als de D7100 (rond i.p.v. vierkant), kan ik ook mijn oude hoekzoeker niet gebruiken, deze moet ik nog inruilen voor het ronde model. Ik moest me dus wel in wat bochten wringen om toch door de zoeker te kunnen kijken bij sommige foto’s!
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 360, +1/3 stop compensatie
Ook Kluten waren volop aanwezig, de meesten te ver weg maar deze Kluut kwam even voorlangs zetten, druk foeragerend. Bij een aantal foto’s was het niet mogelijk om laag over het water te fotograferen, simpelweg omdat de walkant vol met hoge begroeing staat. Maar als de vogels op afstand zitten is de hellingshoek toch niet al te groot en toont het geheel wel mooi laag.
420mm, 1/1000s bij f/5.6 en iso 250, +2/3 stop compensatie
Tot mijn verrassing dook ook opeens de Kleine Plevier op, een klein vogeltje vergeleken met Kluut, Grutto en Tureluur. Deze soort blijft gelukkig af en toe even stilstaan, dan tikken ze snel met een pootje op de grond, net als de Kievit, en dan vissen ze weer een wormpje uit de modder. Dat maakt het scherpstellen weer makkelijker en je zou bij dit soort vogels ook makkelijk een wat langere sluitertijd kunnen gebruiken.
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 450
Dat kan niet bij de Tureluur, want deze loopt continu door het water te foerageren en de kopbewegingen zijn snel, dus wil je die bevriezen dan heb je echt een korte sluitertijd nodig. Op bovenstaande foto weer de mooie groene reflectie in het water, hetgeen een speciale sfeer geeft vind ik.
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 450
Ook kwamen er regelmatig Witte Kwikstaartjes voorbij, op een gegeven moment zag ik door de verrekijker twee mannetjes flink stoeien met elkaar, prachtig om te zien, helaas te ver weg om goed vast te leggen, dus heb ik het schouwspel maar door de verrekijker gevolgd. Bovenstaand kwikstaartje is materiaal aan het verzamelen voor het nest of voor de kleintjes denk ik, prachtig om te zien hoe het bekkie steeds voller kwam te zitten.
Als laatste foto nog twee Grutto’s, niet allebei scherp, dat komt natuurlijk ook door de kleinere scherptediepte van de FX camera, maar de setting is wel mooi zo vind ik.
420mm, 1/1250s bij f/5.6 en iso 220
In ieder geval ga ik de komende tijd nog wel vaker daar fotograferen, want er zit van alles en als je maar lang genoeg wacht komen de beestjes wel voor de lens.
Ook ben ik weer verbaasd over de beeldkwaliteit van mijn oude Nikon AF 300mm f/4 ED i.c.m. de converter. Ik vind het geweldig dat ik nu alle oude Nikon lenzen die vaak voor een bescheiden bedrag op Marktplaats te koop zijn kan gebruiken op mijn D800. Ook mijn oude Nikon AF 80-200 D f/2.8 ED lens werkt perfekt op de D800, en deze lens heb ik een paar jaar terug voor net iets meer dan driehonderd euro op de kop getikt mét een jaar garantie. De nieuwe 70-200 f/2.8 VR kost bijna twee mille! De AF is natuurlijk sneller, er is beeldstabilisatie maar kwa scherpte doen de lenzen niet voor elkaar onder en kwa gewicht is de nieuwe zelfs zwaarder. Kortom: de ouwetjes doen het nog best…☺️
Full frame camera
hoewel ik eigenlijk van plan was om een andere lens aan te schaffen (ik heb een flink aantal oudere spullen verkocht), heb ik uiteindelijk een andere keuze gemaakt: ik heb een zg. fullframe camera gekocht, m.a.w. de sensor is net zo groot als het ouderwetse kleinbeeld negatief, ofwel 24×36 mm. Ik heb hier lang over zitten dubben, stond minder dan 2 jaar geleden voor dezelfde keuze en koos toen voor de D7100, een crop camera. Met deze camera heb ik met veel plezier gefotografeerd, zonder twijfel.
Maar het viel me op dat vrijwel alle serieuze amateur natuurfotografen en absoluut alle pro-natuurfotografen tegenwoordig met fullframe fotograferen, ondanks dat de 420mm tele die ik heb (300mm + 1.4x converter), nu gewoon 420mm beeldhoek geven in tegenstelling tot de 630mm die je dan op een crop camera krijgt. Dus wat zijn dan de voordelen van een fullframe camera?
420mm, 1/1250 bij f/5.6 en iso 1600
Een groot voordeel is natuurlijk minder ruis, en bovenstaande foto van een juveniele Huismus laat dat duidelijk zien.
De camera keuze is gevallen op een 2e hands Nikon D800, een 36Mpx camera waardoor ik ook genoeg ruimte heb om uit te snijden.
Dit is een professionele body, topkwaliteit afwerking en ook deze 2e hands camera is nog perfekt in orde.
Ik heb pas een paar dagen kunnen fotograferen met deze machine, maar ik ben meer dan tevreden en ik merk een ongelooflijk verschil in ‘flexibiliteit’ van de RAW bestanden. Het dynamisch bereik is enorm, zelfs in fel zonlicht (harde schaduwen, felle hooglichten) kan ik nog prima uit de voeten want met de juiste nabewerking krijg je nog een prachtige ‘getemperd licht’ foto, zoals onderstaande foto van de Grasmus laat zien.
420mm, 1/1600 bij f/6.3 en iso 220
En dan te bedenken dat dit een enorme uitsnede is, want oorspronkelijk is een D800 foto 7360 pixels breed, en deze uitsnede is slechts 2135 pixels breed (en vanuit dat formaat is bovenstaande foto weer verkleind naar 950px voor deze blog).
Verder valt op dat bij goed belichte foto’s is vrijwel geen extra nabewerking hoef toe te passen, er hoeft ook minder verscherpt te worden, minder extra ruisonderdrukking, etc, kortom, het is eigenlijk makkelijker fotograferen…☺️
200mm, 1/640s bij f/2.8 en iso 6400
Bovenstaand hert in de schemering is geschoten bij iso 6400, en ook dat is geen enkel probleem. Ik weet dat ik nu zonder er bij na te denken tot ISO 1600 kan fotograferen en met iets meer beleid ook nog tot iso 10.000 kan gaan, wow!
Ook de kleine scherpte diepte spreekt mij heel erg aan, hierdoor kun je mooie zachte achtergronden maken zoals onderstaande foto van een plant laat zien, geschoten in de AWD.
420mm, 1/1250 bij f/5.6 en iso 450
Het echte fotowerk moet nog beginnen natuurlijk, ik heb nu 2 dagen kunnen oefenen maar ben erg blij met deze nieuwe “oude” aanwinst. Hieronder nog een Kauwtje die op een grasveldje met bloemetjes aan het foerageren was.
420mm, 1/1000 bij f/5.6 en iso 1100
Alle foto’s zijn uit de hand geschoten, vandaar de snelle sluitertijden om bewegingsonscherpte te voorkomen.
Kluten
Op Koningsdag was ik met een paar fotovrienden op Texel en heb daar weer uitgebreid en relatief dichtbij Kluten kunnen fotograferen.
Deze zwart-witte vogel met blauwe poten blijft een lastige om goed te belichten, want de kontrasten zijn natuurlijk hoog en bovendien hadden we deze dag vrij veel zon. We waren er in het begin van de ochtend, dan is het licht wat minder hard.
Bij een bekend plasdras gebied waren redelijk wat Kluten die je goed kon benaderen omdat “hun” gebied wordt afgescheiden door een sloot, en kennlijk weten ze inmiddels dat de fotografen die rondhangen aan de andere kant van het slootje niet bedreigend zijn..☺️
Ik probeer dan toch altijd weer om zo laag mogelijk over het water te fotograferen, en dat betekend dat het statief deels in de sloot stond en ik door de hoekzoeker op de kant daar doorheen lag te loeren.
In de meeste gevallen heb ik spotmeting gebruikt om er in ieder geval voor te zorgen dat de witte partijen niet overbelicht raken, en dat is goed gelukt vind ik zelf. Alle foto’s zijn geschoten vanaf statief en met de Nikon D7100 en Nikon 300 f/4 en de Kenko 1.4x converter. Veel foto’s bij volle lensopening (f/5.6) of een derde stop gediafragmeerd (f/6.3). Ondanks statief gebruik wilde ik de sluitertijden zo kort mogelijk houden om de snelle bewegingen van de vogel te bevriezen. Dit levert natuurlijk soms weer leuke beelden op zoals op de foto hieronder, waarbij het net lijkt alsof de Kluut een kralenketting om heeft!
Het is prachtig om te zien hoe deze vogel met die lange fragiele poten aan het foerageren is, en soms komt hij/zij dan ook helemaal uit het water zodat je goed kan zien hoe hoog ze op hun poten staan.
Ondanks dat het een echte steltloper is heeft de Kluut ook zwemvliezen tussen de tenen en kan dus ook goed zwemmen. Het gebiedje waar de foto’s genomen zijn is ook echt een broedgebied, met eilandjes met wat gras en schelpjes, ideaal voor de nestjes van de Kluut.
Op sommige momenten ging een Kluut door het afscheidende slootje foerageren en kwam dan soms wel heel erg dichtbij langslopen. Tijdens dat foerageren vegen ze zijdelings met hun snavel door het water en de modder en vissen daarmee meestal wormen en kreeftachtigen uit het water.
Het echte broedseizoen begint nu deze maand, er worden 3 a 4 eieren gelegd en deze komen in een ruime drie weken uit. De jongen gaan dan onmiddelijk zelf voor hun eten zorgen, blijven in de buurt van de ouders en deze zorgen er ook voor dat de kleintjes het warm hebben als dat nodig is. Nog eens een maand tot anderhalve maand later vliegen ze uit, maar blijven nog wel lang bij de familie.
Op het moment van deze foto’s werd het voorbereidende werk verricht zoals nest maken en paring (niet gezien helaas).
Hieronder nog wat meer foto’s van deze elegante vogel, ik wil begin juni nogmaals naar Texel om hun kroost te gaan bewonderen!
Fitis
Op dit moment is het een waar feest van zangvogeltjes in de waterleidingduinen, en de laatste paar dagen heb ik me toegelegd op het tweelingbroertje/zusje van de Tjiftjaf, nl. de Fitis.
420mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 160
De twee soorten lijken heel sterk op elkaar, maar de zang is een wereld van verschil. Waar de Tjiftjaf niet veel verder komt dan minuten lang “tjif tjaf tjif tjaf etc.” te roepen, maakt de Fitis er een mooi liedje van. Het is een klein geelbruin vogeltje en zit vrijwel geen minuut stil.
420mm, 1/800s bij f/5.6 en iso 360
Bovendien is de vogel vrij schuw, dus hoe krijg je zo’n klein beestje dan nog een beetje knap op de foto? Dat kan zoals bij bovenstaande foto door zelf schuil te gaan achter een struik en door die struik heen te fotograferen, hier had ik erg veel geluk mee. De goudbruine achtergrond komt van andere struiken die wat verder stonden (duindoorn) en geven een mooie kleurenharmonie met dit prachtige vogeltje.
420mm, 1/800s bij f/6.3 en iso 360
Een andere methode is om in een schuiltentje te gaan zitten bij wat struikjes waar de Fitis regelmatig komt posten, en dat resulteerd in bovenstaande foto waar het vogeltje zich niet helemaal wilde vertonen….
Kenmerkend gedrag voor de Fitis is dat ze vaak wat lager in een struik landen en dan vervolgens in het struikje van takje op takje springen om een steeds betere uitkijkpost te vinden. En intussen maar zingen…☺️
420mm, 1/800s bij f/5.6 en iso 400
Het mooiste is natuurlijk als je niet de lucht als achtergrond hebt, omdat die vaak veel lichter is dan de vogel, zoals bij onderstaande foto goed te zien is. Dit is geen tegenlicht, maar gewoon een heel erg lichte lucht, maar de groene verse blaadjes aan de struik geven het geheel wel weer wat flair vind ik.
420mm, 1/1000s bij f/5.6 en iso 220, +1 stop compensatie
Alle foto’s zijn gemaakt met de Nikon D7100 en mijn Nikon 300mm f/4 ED met de Kenko 1.4x telepro plus dgx converter. Deze combi is echt topscherp, zelfs bij volle lensopening (f/5.6 is dat dan), en erg draagbaar. Het nadeel van de oude lens is de trage scherpstelling, die wil nog wel eens te laat zijn bij aktieve vogeltjes in struikjes…😣
Als laatste nog een exemplaar welke uit volle borst zat te zingen, een heerlijk geluid en als je een dezer dagen door de Amsterdamse Waterleidingduinen wandeld zul je de zang ook veelvuldig horen!
420mm, 1/800s bij f/5.6 en iso 320
Een heel bekend vogeltje…..
Hoewel minder algemeen dan vroeger, toch is de Huismus, ofwel Passer Domesticus, nog steeds een zeer bekend vogeltje waar de meeste vogelfotografen hun neus voor ophalen en zowiezo de meeste mensen nauwelijks naar kijken.
En dat is onterecht vind ik, want het zijn eigenlijk gewoon prachtige en vaak aandoenlijke vogels.
Rond mijn huis in struiken en op heggen, en in het duinlandschap kan je iedere dag groepen met mussen vinden, en met een beetje moeite zijn die dan ook in een fraaie setting te fotograferen. Uiteraard is een natuurlijke setting voor deze vogels vaak op dakpannen en goten, maar met zoveel natuur in de buurt vond ik het leuk om ze eens in een dergelijke setting te laten zien.
Een paar dagen terug ben ik naar buiten gegaan met mijn Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 ED er op, zonder teleconverter, zonder statief, gewoon lekker uit de hand en ook nog met volle lensopening, want dan al levert deze oude telelens een perfekte scherpte. Zo kon ik dus de sluitertijden goed kort houden om bewegingsonscherpte (van mij en van de mussen) te voorkomen.
Door te fotograferen bij f/4 krijg je ook nog eens een lekker zachte voor en achtergrond waardoor de musjes mooi los komen, zoals bij bovenstaande mannetjesmus goed te zien is. Als ze in struikjes zitten is het lastig om ze helemaal vrij te krijgen, er is bijna altijd wel een takje voor of achter hun, maar als het totaalbeeld goed is en de vogel zelf optimaal scherp dan stoort mij dat niet.
Als ik dit soort foto’s zie dan denk ik er echt over om gewoon een Huismus projekt te beginnen, want al hun gedrag vastleggen is best een uitdaging. Ik heb nog nooit parende Huismussen gezien laat staan vastgelegd. Ook het wassen in zandkuiltjes is altijd een erg leuk gezicht. Het uitvliegen van jonge musjes: nooit gezien!
Kortom, er is genoeg te ontdekken bij dit zeer algemene vogeltje en vandaar dit “eerbetoon”.
Vogels in Zuid-Spanje
Een paar weken terug was ik voor mijn werk in de buurt van Sevilla in Zuid-Spanje. De bedoeling was dat we nog een paar dagen langer daar zouden blijven en wat steden zouden bezoeken en genieten van het mooie weer. Ik had wel m’n camera meegenomen maar meer gericht op stadsfotografie, en dus had ik alleen de D7100, de Nikon 18-105 f/3.5-5.6 VR en de oude Nikon 80-200 f/2.8 mee, en voor de zekerheid ook nog de 1.4x teleconverter.
Het liep dus anders, we hadden niet zo’n behoefte aan de stedelijke drukte en vertrokken vervolgens met een huurauto naar het bijzondere dorpje El Rocio, gelegen aan de rand van een groot natuurgebied, Doñana.
En…. ik heb nog nooit zoveel soorten in het vroege voorjaar bij elkaar gezien!
280mm, 1/800s bij f/5.6 en iso 250
Bovenstaande vogel is de Zwarte Ibis, op Lesbos een paar jaar terug had ik deze vogel wel gezien (midden april), maar hier waren ze vol op aanwezig. El Rocio ligt aan de rand van een groot wetland gebied, ons hotel keek daar over uit en dat was echt een fenomenaal mooi uitzicht. Op deze plas, die ‘szomers droog staat, waren veel soorten in grote getalen aanwezig, met als uitschieters de Kleine Zilverreiger, de Koereiger, de Zwarte Ibis, Flamingo, Steltkluten, Grutto, Wintertaling, Slobeend, etc.
Er was een leuke boulevard langs het meer en op sommige plekken kon je verrassend dichtbij de vogels komen, deze waren dus ook wel wat mensen gewend.
Het dorp zelf heeft als eigenaardigheid dat alle straten gewoon zandpaden zijn, en voor iedere uitspanning staan houten palen waar je je paard aan kan lijnen! Een dorp voor de paarden liefhebber, het geheel gaf een beetje wilden westen sfeer, hoewel je met de auto er gewoon kon rondrijden.
Het weer was echt heerlijk, in de ochtend nog fris met een graadje of 9, maar tegen het einde van de middag was het vaak 25 graden! Op een mistige ochtend was het uitzicht over het wetland zoals op de foto onder….
Roze Flamingo’s in de mistige sfeer, een prachtbeeld. Uiteraard had ik snel spijt dat ik niet al mijn vogelfotografie spullen had meegenomen, zoals de 300mm f/4, het statief en vooral: de verrekijker. Maar goed, je moet het doen met wat je bij je hebt en dus zijn vrijwel alle foto’s gemaakt met de 80-200 f/2.8 met de 1.4x teleconverter, hetgeen een 120-280 f/4 zoom als resultaat oplevert. De kwaliteit van de zoom/tc combi is toch wel wat minder dan de vastbrandpunt/tc combinatie, en ik kwam gewoon vaak te kort voor het echt mooie vogelfotografie werk.
280mm, 1/800s bij f/5.6 en iso 180
De Steltkluut, een prachtige soort, helaas kon ik deze vogel niet vanuit mijn favoriete lage standpunt fotograferen, maar het was wel erg leuk om deze vogel weer eens te zien (voorheen alleen op Lesbos).
Ook al in grote getalen aanwezig waren de zwaluwen, zowel de Huis-, als de Boerenzwaluw hoorde je veelvuldig kwetteren, en ik heb een aantal leuke foto’s kunnen maken op een “modder inzamelings plek”. Hier wordt materiaal verzameld voor de nesten, en ik kon ook wat lager zitten om dat gedrag vast te leggen.
280mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 280
De Huiszwaluw met de bek en crop al vol, op de achtergrond nog meer soortgenoten. Ook onderstaande foto toont 2 Huiszaluwen.
280mm, 1/1000s bij f/6.3 en iso 320
Het natuurgebied Doñana is 55 duizend hectare groot, en je hebt echt wel een auto nodig om de diverse bezoekerscentra af te gaan. Het gebied is niet zomaar toegankelijk, een beetje zoals de Oostvaardersplassen.
Er was ons verteld dat er een mooie vogelhut was bij het bezoekerscentrum van Isla Mayor, ongeveer 45km vanaf El Rocio (je rijdt om het gebied heen…). Daar aangekomen zagen we al snel een bordje dat het naar het bezoekerscentrum José Antonio Valverde nog 2.5km was, over een onverharde weg. Wij de weg ingereden (stoffig!) en na een kilometer of 2 weer een bordje: afstand tot het bezoekerscentrum: 23 kilometer! Dus het eerste bord had 25 i.p.v. 2.5 laten zien, oeps!
Na een half uur rijden over stoffige weggetjes door vlak landschap met veel wetland, leeg, leeg en nog eens leeg maar wel veel vogels (jammer zo zonder verrekijker…:-)) kwamen we bij het bezoekerscentrum aan, onderdeel van Natura 2000 en dus ook met Europees geld gebouwd.
Een prachtig gebouw met alle faciliteiten, maar…..niet nagedacht hoe vogelaars en vogelfotografen graag naar vogels kijken, vanuit het noorden omdat dan het licht mooi op de vogels valt. Nee, in hun onbeschrijfelijke wijsheid hadden de bouwers bedacht dat het een goed idee was dat je vanuit dit centrum recht tegen de zon in moet kijken om de vogels in het wetland te bewonderen…..
Op de weg terug nog wel de Purperreiger gezien maar helaas niet mooi kunnen vastleggen. Wel nog een grote verzameling Koereigers, in het engels de Cattle Egret, letterlijk de Veereiger en dat klopt eigenlijk beter want meestal zie je ze bij paarden en schapen. Ze lopen rond bij het vee omdat er dan grond wordt omgeschopt en dat maakt het voor de Koereiger weer makkeljk om eten te vinden. En af toe kunnen ze even op de uitkijk gaan staan….:-)
280mm, 1/1000s bij f/7.1 en iso 140
Uiteraard zijn we ook nog een dagje naar de kust gegaan, niet ver, en ook daar weer vele soorten gezien zoals de Baardgrasmus, de Roodborsttapuit, de Blauwe Ekster en aan het strand kwam ik gelukkig ook nog een oude bekende tegen, de Drieteenstrandloper, die ik ditmaal eens aardig in vlucht kon vastleggen!
280mm, 1/2000s bij f/5.6 en iso 180
Maar het hoogtepunt was toch wel toen op het strand een Rode Wouw rustig foeragerend over kwam, wat een prachtige roofvogel is dat en wat vond ik het jammer dat ik mijn 300mm lens niet bij me had….:-(
280mm, 1/2000s bij f/5en iso 400, +2/3 stop compensatie
In ieder geval een gebied wat in het zeer vroege voorjaar toch erg aantrekkelijk is voor vogelliefhebbers, want er is al veel meer te zien dan op Lesbos in die tijd en het weer is ook heel erg aangenaam. Wie weet keer ik daar nog eens terug, dan mét de juiste apparatuur….
Wintertaling
Gaf ik in mijn vorige bericht nog aan ook weer over de Futen te schrijven, eerst wil ik toch een soort laten zien die ik niet vaak zo mooi voor de lens heb gehad, de Wintertaling.
Ik heb gisteren voor de tweede keer een groot aantal foto’s kunnen maken van de Pestvogel, dit keer zelfs gewoon in mijn woonplaats Zandvoort, even op de fiets, ideaal!
Later die dag ging ik kijken bij een mooie plas en tot mijn verbazing waren daar een stuk of tien Wintertalingen aan het foerageren. Ik had alleen de camera meegenomen voor het geval dat, en heb de foto’s dan ook zonder statief en hoekzoeker moeten maken.
420mm, 1/800s bij f/7.1 en iso 200
Deze foto heb ik genomen toen ik zag dat er Wintertalingen zaten, dus snel vanuit de hand op de knie gesteund dit shot gemaakt. Ook de volgende foto is zo gemaakt, vrouw en man Wintertaling gebroederlijk aan het foerageren.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 250
Maar ik hou natuurlijk heel erg van superlaag standpunt, dus er moest wat meer werk worden verricht.
Even verder op zat een vrouwtje vrij dichtbij, er viel heel mooi licht op dus ik kroop er naar toe. Het wandelpad tussen de plassen door wordt echter ook door honden bezocht en hun baasjes nemen kennelijk geen zakjes mee, dus ik moest erg opletten dat ik niet in de poep ging liggen…:-(
Uiteindelijk lag ik goed, en onderstaande foto kon ik maken, maar direkt daarop werd ik toch als te bedreigend gezien en vertrok de dame…
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 320
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 320
Jammer genoeg net niet topscherp, en liggend is het lastig om direkt de wegvliegende vogel te volgen…
Gelukkig kwam wat later toch weer een mannetje langszwemmen, nog steeds met mooi licht.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 200
Uiteindelijk ben ik toch nog terug naar de auto gelopen om mijn statief en hoekzoeker te halen, en dit laatste shot voor ze te ver weg gingen foerageren is op deze manier gemaakt, statief in het water, lekker laag en dat vind ik persoonlijk nog steeds de mooiste soort foto’s.
420mm, 1/1600s bij f/7.1 en iso 400
In ieder geval ben ik blij met deze opnames, want de Wintertaling is toch wel een erg mooie eendensoort!
Alle foto’s zijn weer geschoten met de Nikon D7100 i.c.m. de Nikon 300mm f/4 ED en Kenko telepro 1.4x converter.
Pestvogel
Bijna ieder jaar, ergens in de winter, is vogel fotograferend Nederland in opwinding want…. de Pestvogel is weer in het land!
Meestal het noorden van het land, want de vogels trekken naar het zuiden wanneer het in hun normale leefgebied te koud wordt. Meestal zijn dit kleine groepjes van tientallen vogels, maar het is voorgekomen dat er ware invasies waren van vele duizenden exemplaren.
In ieder geval wil iedere vogel fotograaf graag deze kleurrijke vogel fotograferen, en dit jaar is dat mij voor het eerst gelukt.
De voornaamste reden dat ik ze niet eerder heb vastgelegd is dat ik niet zo’n fan er van ben om met vele tientallen fotografen bij een struikje of boom te gaan posten, dat heeft voor mij niet meer zoveel met natuur beleving te maken.
Dit keer echter was de Pestvogel waargenomen vlak bij het huis van een bevriende vogelfotograaf in de Noordkop, en ik was daar gisteren om samen met hem een dagje op pad te gaan. Uiteraard zijn we toen ook nog gaan kijken bij ‘zijn’ Pestvogels, en omdat er “slechts’ een stuk of zes andere fotografen waren was het te doen, temeer daar ik vrij snel een aantal aardige foto’s kon maken.
De vogels zitten vaak met een groepje hoog in een boom om dan een paar keer per uur naar beneden te duiken, naar een bessenstruik, en zich daar tegoed te doen aan dit eten. Het lastige is dan natuurlijk dat ze tussen de takjes zitten van de struiken, vaak er net achter, of de AF ligt op het takje, kortom: lastig om een beetje knappe foto te maken.
Je moet het dan ook hebben van geluk, goed opletten op de achtergrond en veel foto’s maken. Ik heb de foto’s geschoten vanaf mijn Sirui statief met schommelkop, de Nikon 300mm f/4 ED met Kenko 1.4x TC er op, en ik kon redelijk kort bij komen want op zich zijn de vogels niet echt schuw zolang je je rustig houdt.
Bovenstaande foto, net een besje pakkend is een mooi moment, jammer genoeg was wel even de zon weg.
Maar wat later kreeg ik een paar kansen om de Pestvogel redelijk vrij er op te zetten en dat leverde toch wel weer mooie plaatjes op.
De achtergrond hier is een woonhuis, want het groepje zat gewoon in een nieuwbouw wijkje, in een boom bij een platsoentje.
Na een minuut of twintig begonnen ze luid te kwetteren, in overleg of ze zouden blijven, maar er werd besloten om dit gebied voor gezien te houden want de rest van de dag zijn ze er niet meer waargenomen.
Gelukkig had ik vlak daarvoor nog een exemplaar laag in de boom kunnen vastleggen met alleen de strakblauwe lucht als achtergrond.
Vrij snel na het vertrek van de Pestvogels hielden wij het ook voor gezien en zijn op pad gegaan naar onze favriete Futen stek, maar dat laat ik de volgende keer zien….
Wilde Zwanen
Vandaag heb ik mogen genieten van Wilde Zwanen, een prachtige zwanensoort die in kleine aantallen in de winter uit het noorden komen en bij ons overwinteren. Gelukkig komt er altijd wel een groep in mijn nieuwe achtertuin, de AWD. Het was een zonnige dag en de eerste groep die ik tegenkwam zat eigenlijk precies tegen het licht in zonder de mogelijkheid om ze van de andere kant te benaderen.
Ik ben er toch maar voor gaan zitten, laag aan het water met de camera en de 300m + TC op statief zo laag mogelijk en de hoekzoeker. Op een gegeven moment landde er een familielid bij het groepje in het water en toen werd er een aardige show opgevoerd, het leek wel baltsen! Dat zou theoretisch wel kunnen, maar ze broeden in het hoge noorden en rusland, dus nu nog ver van huis! Ondanks het tegenlicht leverde dit wel een aantal aardige plaatjes op vind ik.
Een stukje verderop zat een hele groep rustig op het gras, en ik ben de groep voorzichtig genaderd zodat ik foto’s kon maken met de zon mee. Het blijven lastige vogels met zon, veel wit, dus je moet oppassen voor overbelichten. IK gebruik in zo’n geval vrijwel altijd spotmeting, de Nikon D7100 heeft als voordeel dat de spotmeting gedaan wordt op het AF punt, wat in mijn geval vrijwel altijd op de kop en de ogen ligt.
Hieronder een Wilde Zwaan die zich wat aan het poetsen was, grote poten hebben deze beesten ook, ze zijn dan ook bijna net zo groot als een Knobbelzwaan.
Nog eentje ‘en-profil’, op het graspaadje.
Maar ik moest er toch langs om verder te kunnen, dus ik liep rustig naar het groepje, camera in aanslag voor het geval ze weg zouden vliegen, maar ik ging er van uit dat als ik heel rustig bleef dat ze gewoon het water in zouden gaan. En dat deden ze ook!
Ik kon weer een positie kiezen met de zon in mijn rug, liggend tussen het riet met de camera zo laag mogeljk boven het water en foto’s makend door de hoekzoeker, mijn ideale stand-, uh.. ligpunt.
Prachtige vogels vind ik het, en ik ben blij dat ik ze in alle rust heb kunnen fotograferen zonder ze al te veel te verstoren…
IJsvogel
Het is al weer een tijdje geleden dat ik een bericht heb geplaatst, en ook al weer een tijdje geleden dat ik een IJsvogel heb kunnnen vastleggen! Tijdgebrek was de oorzaak van het eerste, en mijn vaste strand en AWD bezoeken de oorzaak van de tweede…:-)
In de AWD zitten wel een paar IJsvogels, maar de vogels zijn zo schuw dat deze niet te benaderen zijn zonder schuiltent of hut. De foto’s die ik nu laat zien zijn dan ook allen weer gemaakt vanuit de mobiele schuilhut, mijn auto, en uiteraard niet in de AWD.
Nadeel van het auto-zit gebeuren is dat je vaak, zoals vandaag uren in de auto zit te staren naar een plek in de hoop dat het vogeltje zich laat zien. Vandaag gedurende 4 uur wachten heb ik de vogel gedurende anderhalve minuut kunnen fotograferen….
Een week geleden was ik er ook, toen was het rendement iets hoger en er was meer licht.
De foto’s zijn gemaakt met de Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 met gebruik van een 1.4x teleconverter, deels vanaf de rijstzak, deels vanaf statief in de auto!
Bij de laatste foto zit de IJsvogel alweer in alerte houding, want ze hoort een auto aankomen en even later was ze dus ook weer verdwenen! Dit bericht is dan ook net zo kort als mijn hiernieuwde kennismaking met dit prachtige vogeltje!
Groenling
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een bericht heb geplaatst, maar dat heeft een simpele reden: ik heb al een tijdje last van spit, een vervelende rugklacht. Het gaat al wat beter, maar mijn favoriete bezigheid, kruipen op het strand loerend door de hoekzoeker, zit er voorlopig helaas niet in.
Sterker nog, het is vrij zeker dat deze aktiviteiten mijn rugklachten hebben veroorzaakt, als je tegen de zestig loopt moet je toch voorzichtiger zijn kennelijk.
Dus de laatste week dat het weer wat beter ging heb ik me maar bezig gehouden met herten en toch ook weer mooie foto’s kunnen maken. Echter dit keer laat ik toch even wat foto’s van gisteren zien, van een prachtig vogeltje, de Groenling.
420mm, 1/250s bij f/7.1 en iso 800, -2/3 stop compensatie
Rondom ons apartementen complex is een groenstrook met rozebottelstruiken, en de Groenlingen zijn daar dol op. Vaak vallen ze niet eens op in de struikjes, maar gisteren zag ik er flink wat en besloot maar eens een poging te wagen om ze te fotograferen vanaf statief.
420mm, 1/320s bij f/7.1 en iso 1600, -1/3 stop compensatie
Ze pulken de zaadjes uit de rozebottels en eten die dan op, dus niet de bottels zelf grappig genoeg! Bovenstaande foto is een vrouwtje, deze zijn wat minder kleurig dan de mannetjes Groenling, maar je ziet ook bij het vrouwtje de karakteristieke groenzweem door de veren heen en het groen aan het uiteinde van de vleugel, goed te zien in onderstaande foto waar het vrouwtje half op de kop gaat om bij de zaadjes te komen.
420mm, 1/320s bij f/7.1 en iso 900, -2/3 stop compensatie
De mannetjes hebben echt zeer fraaie groene tinten zoals op onderstaande foto goed te zien is.
420mm, 1/250s bij f/7.1 en iso 1000, -2/3 stop compensatie
Het was een beetje grijze dag, dus de ISO moest wel aardig omhoog. De foto’s zijn geschoten met de D7100 i.c.m. de nikon 300mm f/4 ED en de 1.4x teleconverter voor een effectieve brandpuntafstand van 420mm. Omdat ik inmiddels een nieuwe, echt licht carbon statief heb, heb ik de foto’s gemaakt vanaf dit statief en kon ik relatief lange sluitertijden gebruiken. Uiteraard kan de sluitertijd ook weer niet té lang zijn (voor statief geen probleem) omdat de beweeglijke Groenling er dan niet scherp op komt te staan. Het statief is van het merk Sirui, type M3204X, superfelexibel en ook kan 1 poot er af worden geschroefd voor een 1been statief. Het totale statief weegt slechts 1.7kg, mijn oude Gitzo van 3.5kg heb ik verkocht…. 🙂
420mm, 1/320s bij f/7.1 en iso 1250, -2/3 stop compensatie
Gelukkig kon ik voor deze foto’s gewoon blijven staan en hoefde dus geen rare capriolen uit te halen, het enige waar ik ook op heb proberen te letten is de achtergrond, om deze niet te onrustig te laten zijn.
420mm, 1/250s bij f/7.1 en iso 720, -2/3 stop compensatie
Vanaf volgende week heb ik nog wat vakantie, hopelijk kan ik dan weer wat meer fotowerk laten zien!
Mijn favoriete strandvogel….
Dat is de Drienteenstrandloper, een klein, vliegensvlug vogeltje welke alleen of met wat soortgenoten langs de waterlijn rent op zoek naar kleien krabbetjes, wormpjes, schelpjes, etc.
420mm, 1/1000s bij f/7.1 en iso 900
IK heb inmiddels vele honderden foto’s van deze soort, en wat ik zo leuk vind is dat, omdat ze zo aktief zijn, je toch iedere keer weer andere plaatjes krijgt.
Ten eerste is het al lastig om ze goed vast te leggen, zoals gezegd foerageren ze vaak rennend langs de vloedlijn. Ik ben meestal op het strand te vinden tijdens laag water, dan zitten daar de meeste vogels. Behalve de vele meeuwen zijn er ook altijd wel Drieteenstrandlopers, echt veel kleiner dan die meeuwen, en veel sneller!
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 140
Zoals bekend maak ik alle laagstandpunt foto’s met een hoekzoeker, en dat is soms best lastig met die snelle rakkers. Meestal loop ik op de vogeltjes af tot een meter of 15 à 10, ga dan op de knieën en hoop dat ze dichterbij komen. Vaak is dat het geval, soms lopen ze zowat de lens in zoals op onderstaande foto.
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 280, -1/3 stop compensatie
De Drieteenstrandloper is in Nederland een overwinteraar, ze broeden in het arctische noorden en komen in het najaar naar het zuiden, alwaar ze graag langs de kust rondhangen. Het vogeltje heeft geen achterteen zoals de meeste andere vogels, vandaar de naam. Als ze rennen (ofwel snelwandelen….), dan kan ik ze snel lopend niet bijhouden. Ze lopen tot aan de waterlijn en als er een golf aankomt sprinten naar het strand om de golf voor te blijven! Gisteren lette ik even niet goed op en zat vervolgens met mijn statief (laag!) en mijn schoenen en broek in het water! Gelukkig was de camera nog droog, maar ik had niet gedacht dat bij steeds meer eb en opeens nog een golf zover het strand opkwam.
420mm, 1/500s bij f/8 en iso 800, +2/3 stop compensatie
Alle foto’s zijn genomen met de Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 ED lens en de Kenko Telepro 1.4x teleconverter. Sommige uit de hand, steunend op het zand, sommigen vanaf statief zo laag mogelijk. De ene keer is de branding de achtergrond, de andere keer het strand, ook dat geeft mooie variaties vind ik.
420mm, 1/1000s bij f/9 en iso 900, +2/3 stop compensatie
En ondanks het feit dat ik al zoveel foto’s heb, zullen er ongetwijfeld nog wel meer volgen de komende tijd want ik vind het heerlijk om met deze vogeltjes bezig te zijn!
420mm, 1/1250s bij f/7.1 en iso 220, -1/3 stop compensatie
420mm, 1/1600s bij f/7.1 en iso 280
Als laatste een foto van hun rust houding, kop in de rugveren, soms toch nog een oogje open om het gevaar in de gaten te houden…..
420mm, 1/1250s bij f/8 en iso 220
Damherten
De afgelopen tijd ben ik weer regelmatig in de Amsterdamse waterleidingduinen geweest, want het is weer tijd voor de bronst. Bij Damherten is dit altijd een maandje later dan bij Edelherten, daar was het eind september wel over. Ik heb van de afgelopen weken vele foto’s, en ik wil er nu een aantal laten zien onder verschillende weersomstandigheden en in verschillende settings. Twee weken terug heb ik ook nog een workshop gegeven in dit gebied en ook toen hebben de deelnemers vele herten kunnen fotograferen.
Eerlijk gezegd vind ik bewolkt weer ideaal om de Damherten te fotograferen want dan heb je het minste last van harde schaduwen en opgebleekte witten (in hun vacht en staart). Verder probeer ik ook zoveel mogelijk het hert vrij te fotograferen, dus met een rustige achtergrond die lekker onscherp is waardoor het hert mooi los komt.
Dit jaar heb ik niet veel gevechten gehoord en gezien, alleen soms wat gestoei onder de jonge bokken. Dit soort schermutselingen vinden helaas meestal onder de bomen en tussen de begroeing plaats, lastig om goed vast te leggen.
Eigenlijk vind ik het steeds moeilijker worden om mooie originele foto’s te maken en hieronder laat ik een paar pogingen zien. Alle foto’s zijn gemaakt met de Nikon D7100 en de Nikon 300mm f/4 ED, soms met 1.4x TC. Ook zijn een groot deel vanaf statief gefotografeerd of vanaf eenbeenstatief.
Als laatste nog een close-up van een bok die totaal niet schuw was en zo dichtbij kwam dat ik op 420mm alleen nog maar een kopportret kon maken, zelfs zonder gewei er op. De foto laat wel de kwaliteit van de Nikon 300mm + TC combi zien, je ziet zelfs het haartje voor het oog!
Een oude 300mm in gebruik…
300mm, 1/500s bij f/5 en iso 640, +2/3 stop compensatie
In mijn zoektocht naar betere kwaliteit én lager gewicht heb ik vorige week een 15 jaar oude Nikon 300mm f/4 ED AF aangeschaft met een Kenko Pro 1.4x teleconverter. Tweedehands uiteraard maar in perfekte conditie! Het grootste voordeel voor mij was het lage gewicht, de lens weegt 1,3 kg, bijna 7 ons lichter dan mijn Sigma 50-500 OS.
Uiteraard was ik ook erg benieuwd naar de scherpte, ik had al gelezen dat deze oude lens kwa scherpte niet onderdoet voor de “moderne” versie (ook al een oud ontwerp), en die lens staat bekend als absoluut topscherp.
Bovenstaand Damhert is geschoten met de 300mm, vanaf een monopod, want beeldstabilisatie heeft deze lens niet. En de scherpte liegt er niet om bij f/5 vind ik zelf!
300mm, 1/800s bij f/4.5 en iso 320, +1 stop compensatie
Bovenstaande Tureluur, geschoten vanuit een vogelhut vanaf rijstzak, laat voor mij overduidelijk zien dat een echte “prime”, een vastbrandpunt lens, echt meer microdetail laat zien dan mijn Sigma, en dat al bij f/4.5, wow! Ik heb deze foto geschoten met mijn D7100 in de 1.3x crop mode, dat geeft een effectieve brandpuntafstand van 600mm. Ofwel, ik gebruik dan een 15.2 Mpx, 600mm f/4 combi van nog geen 2 kilo, de medefotograaf in de hut gebruikte een Nikon D4 met Nikon 500mm f/4 VR, samen goed voor 5 kilo! (en een stuk prijziger….)
Maar soms is natuurlijk 300mm niet genoeg, en wil je meer, dus dan de teleconverter er tussen geschroefd hetgeen effectief een 420mm f/5.6 oplevert. Overigens moet ik mijn Sigma 50-500 OS op 460mm instellen om dezelfde beeldhoek te krijgen, hetgeen aantoont dat er weinig tele verschil zit tussen de Sigma en de nikon + TC combi.
Maar de AF van de laatste werkt nog via een door de body aangedreven stelschroefje, en is aanmerkelijk trager dan de HSM van de Sigma. Voordeel is wel weer de variabele focus-limiter, met slim gebruik kan je zo de traagheid beperken.
420mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 640
Hier een afstandshot van Damherten vrouwtjes, geschoten vanaf statief, tegenlicht, mooi beeld maar geeft nog niet goed weer of de foto nog steeds wel scherp is met de TC.
Maar onderstaande foto van (alweer?, ja alweer!) een Drieteenstrandloper laat zien dat ook met de 1.4x TC deze lens tot uitmuntende prestaties in staat is!
420mm, 1/1000s bij f/8 en iso 360
De Drieteenstrandlopers zijn razendsnelle vogeltjes, en de AF had hier dan ook wel moeite mee, temeer daar deze door de teleconverter nog iets trager wordt. Op de knieën in de branding, hoekzoeker en camera / lens ondersteunend op mijn hand in het zand heb ik deze foto kunnnen maken, het vogeltje stond eventjes stil…. 🙂
Kortom, voorlopig zal ik wel een tijdje met deze combi fotograferen, temeer omdat het setje zo heerlijk portable is!
Fotograferen in zanderige omstandigheden….
Ik heb de laatste tijd weer veel foto’s gemaakt aan het strand, en dat betekent fotograferen in een omgeving met veel zand! Zand is niet echt bevorderlijk voor apparatuur, uiteindelijk komt het overal tussen, dus hoe kan je toch mooie foto’s maken zonder bang te zijn voor je kostbare spullen?
460mm, 1/640s bij f/7.1 en ISO 1000
Bovenstaande Bontbekplevier was druk aan het foerageren in het natte zand (het was eb…), en het zandlandschap is dan bobbelig, en ik lig dan op mijn knieën door de hoekzoeker te fotograferen, de camera + lens ondersteunend in mijn linkerhand die weer op het natte zand ligt. Het voordeel is natuurlijk het optimaal lage standpunt voor intieme foto’s, het nadeel is dat je erg goed moet opletten om niet je camera te gaan bedienen met nat zand handen! En als je een stukje verder moet kruipen dan ontkom je er meestal niet aan om ook een hand op het zand te zetten. Voordat ik dan een nieuwe foto maak zorg ik er altijd voor dat mijn “fotografeer” hand weer zandvrij is!
500mm, 1/640s bij f/7.1 en ISO 250
Ook deze Bonte Strandloper heb ik zo gefotografeerd, het zand geeft een mooie warme kleur in het geheel, dus het gevaar van een paar zandkorrels op de apparatuur heb ik er wel voor over. Het allerbelangrijkste is dat je tijdens het werken regelmatig de zandkorrels wegblaast, nooit wegpoetsen want zand krast!
Uiteraard kunnen er ook foto’s worden gemaakt bij de waterlijn hetgeen vanuit mijn favoriete standpunt ook prachtige plaatjes oplevert, getuige onderstaande foto van de Drieteenstrandloper.
500mm, 1/1600s bij f/8 en ISO 360
In dit geval moet je altijd opletten op de waterbewegingen, want je apparatuur vol met zeewater is meer funest dan je apparatuur bedekt met wat zandkorrels! Al deze foto’s zijn dus echt uit de hand geschoten, juist omdat ik snel wil kunnen reageren om de apparatuur veilig te stellen. Als het kan steunt mijn linkerhand in het zand of zelfs in een laagje water, en ook helpt de beeldstabilisator van mijn Sigma 50-500 OS, alwaar ik al deze foto’s mee gemaakt heb.
500mm, 1/1000s bij f/7.1 en ISO 1000
Bovenstaande foto van de Bontbekplevier heb ik gemaakt op een mooie zonnige ochtend, de zon kwam net over de duinrand heen en gaf een prachtige gouden gloed op dit kleine vogeltje. Aangezien het nog prachtig nazomerweer was, heb ik de foto’s kunnen maken op blote voeten, korte broek en een t-shirtje aan, ideaal als je bezig bent in deze half natte omgeving. Verder is natuurlijk lenzen wisselen taboe op het strand, je wilt absoluut geen zand in de camera hebben, en in principe wordt er ook niet gezoomd met mijn Sigma, aangezien je dan zandkorrels naar binnen kunt krijgen.
500mm, 1/1000s bij f/8 en ISO 640, +2/3 stop compensatie
Bovenstaande Drieteenstrandloper wordt geheel omgeven door het schuim van de branding, hetgeen een prachtig soft-focus effect geeft terwijl de vogel mooi scherp is. En de foto is gewoon vanaf het strand gemaakt, dus het water vormde geen direkte bedreiging voor de apparatuur!
Als laatste dan nog een foto van weer de Drieteenstrandloper, hij had zich net staan poetsen en dan wordt er altijd even uitgeschud, hier had ik op gewacht!
500mm, 1/1000s bij f/8 en ISO 500
Op alle 6 de teentjes staande, met de zee als achtergrond!
Thuisgekomen ben ik dan vervolgens een half uur bezig met het schoonblazen van de apparatuur, camera body, lens, hoekzoeker, maar ook de rugzak en verrekijker maak ik altijd goed schoon, want zand kruipt overal tussen!
Ondanks het vele extra werk dat je er aan hebt vind ik dit toch een van de leukste vormen van vogelfotografie!
Meeuwen: saaie vogels?
Ik ken veel vogelfotografen die niet de moeite nemen om zo’n algemene vogel als de Zilvermeeuw en Kokmeeuw op de foto te zetten. Er zijn er te veel van volgens velen (inclusief de VVD….), ze bezorgen overlast, maken lawaai, etc. Die overlast bezorgen wij met z’n allen natuurlijk door vuilnis rond te laten slingeren, en aangezien we veel bruikbaar eten weggooien maken de diverse meeuwen soorten, met name de Zilvermeeuw, daar dankbaar gebruik van….
Maar goed, mijn mening is dat eigenlijk iedere vogel, mits in een mooie setting gefotografeerd, erg mooi is.
Ik heb de afgelopen weken veel kunnen uitproberen met jonge en volwassen Zilvermeeuwen en een enkele Kokmeeuw op het strand.
200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 100
Bovenstaande foto toont een volwassen Zilvermeeuw die tijdens eb in een binnenwatertje op het strand aan het foerageren is. Eb is zowiezo de beste tijd om de vogels te fotograferen want dan valt er veel voedsel te halen. De foto is gemaakt met een “gewone” zoom lens, de Nikon 80-200 f/2.8 ED, een 15 jaar gouwe ouwe, lichtsterk, loeischerp en minder zwaar dan mijn normale vogellens. Alle foto’s die ik hier laat zien zijn gemaakt met de hoekzoeker voor het optimale standpunt.
500mm, 1/1250s bij f/9 en ISO 160
Dat dat niet geheel zonder risico’s is kan je al een beetje zien bij bovenstaande foto, een volwassen Zilvermeeuw foeragerend in de branding. Op het moment dat ik dit beeld in de zoeker zag wist ik dat die golf ook naar mij toe kwam! En ik lag op mijn knieën met m’n ellebogen steunend op het natte zand door de hoekzoeker te loeren, camera een centimeter of 5 boven het zand…..Snel omhoog met de spullen, net op tijd, broek wel doorweekt, maar apparatuur veilig…phwww! Maar het levert natuurlijk wel mooie plaatjes op, gelukkig had ik hier de 500mm in gebruik, dus iets meer afstand en dus tijd voor de golf bij mij was.
200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 180
Bij bovenstaande foto van een jonge Zilvermeeuw is het net alsof deze op het ijs loopt, een filmpje met water lag er over het zand. Ik vind dit een erg mooie sobere setting, waar de vogel erg mooi uit komt.
Ik probeer ook altijd goed op aktiemomenten te letten, bijv. dat er net een prooitje gepakt wordt of veren gepoetst, etc. Met de bek open is ook altijd leuk, onderstaande Kokmeeuw vond mijn gedrag kennelijk nogal slaapverwekkend….:-)
200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 100
Ook hier weer maakt het lage standpunt de foto, achter de Kokmeeuw zie je nog de branding. Deze veelal witte vogels belicht ik meestal via spotmeting, dit voorkomt uitgebeten witte partijen en zodoende hou je ook nog details in de witte veren.
200mm, 1/1600s bij f/5 en ISO 200
Ook hier een “bek open” foto, ditmaal van een jonge Zilvermeeuw.
Probeer met het fotograferen van “saaie” vogels zoveel mogelijk te letten op het totaalbeeld, bij de foto’s op het strand kan je een prachtige rustige achtergrond kiezen die toch duidelijk laat zien waar de foto gemaakt is. Als de vogel te sterk geisoleerd is van die achtergrond kan het soms lijken alsof’ie in een bestaand landschapsplaatje is geplakt.
De volgende foto toont weer een volwassen Zilvermeeuw, nu in een zeer softe omlijsting. De onderkant is een strook zand, de meeuw staat in het water en achter hem de golven van de branding. De Zilvermeeuw komt mooi los en toch is het duidelijk waar de vogel zich bevindt…..
500mm, 1/1250s bij f/9 em ISO 360
Tot slot nog een Kokmeeuw op het natte zand, achter hem heel vaag nog de contouren van een jonge Zilvermeeuw. Veel schelpjes en steentjes op het strand, weer een klassieke “vogel in de biotoop” foto.
200mm, 1/2500s bij f/6.3 en ISO 200
Alle foto’s zijn uit de hand genomen, meest ondersteund door mijn handen steunend op het zand.
Workshops
Ik ben begonnen met het opzetten van fotografie workshops, en er is nu keuze uit 3 soorten.
1: Je kunt in een groepsworkshop mee gaan om met name Damherten in de bronst periode te fotograferen in de Amsterdamse waterleidingduinen.
2: Je kunt een individuele Lightroom technieken workshop volgen.
3: Je kunt samen met mij een dagdeel de waterleidingduinen intrekken voor natuurfotografie, flora en fauna of landschap, afhankelijk van je eigen voorkeur.
Je kunt je opgeven via mijn website: http://www.opdatmoment.nl/workshops.html
Tijdens de fotografie workshops zal de aandacht liggen op jouw manier van werken, en gekeken worden wat er optimaal mogelijk is met jouw spullen. Zoals je gezien hebt in dit blog kan er bijv. ook aan vogelfotografie worden gedaan zonder supertelelens, en door bepaalde standpunt keuzes kun je toch bijzondere foto’s krijgen.
Aan het strand zijn bij eb vrijwel altijd wel diverse soorten meeuwen te vinden die zich te goed doen aan aangespoelde krabben, mosseltjes, etc. Over het algemeen zijn ze dan zeer makkelijk te benaderen. Je kunt tijdens dit soort momenten geweldig oefenen in aparte standpunten, vluchtfoto’s, speciale momenten, etc. en dat allemaal met een redelijk gangbare brandpuntafstand. Onderstaande foto’s zijn gemaakt met de D7100 en mijn oude Nikon 80-200 f/2.8 zoomlens, het zijn foto’s van een jonge Zilvermeeuw.
185mm, 1/1600s bij f/4.5 en iso 180
Met de hoekzoeker op de knieën in de branding levert een mooi laag standpunt…
135mm, 1/2000s. bij f/4.5 en iso 220
Als je zo dichtbij bent kun je een mooi portret maken, hier verliest de vogel de inhoud van een schelp, ook weer via de hoekzoeker.
200mm, 1/2000s. bij f/4.5 en iso 280
Af en toe gingen de jonge vogels even uitrusten op zee….Weer genomen via de hoekzoeker.
135mm, 1/3200s. bij f/4.5 en iso 500
Veel lager kan het niet, camera vlak boven het water, wel de branding goed in de gaten houden! Hoekzoeker…
100mm, 1/3200s bij f/4.5 en iso 450
Een vluchtfoto bij 100mm, heerlijk dichtbij, landend om deel te nemen aan het zeebanket. Vluchtfoto’s zijn niet te doen met hoekzoeker, je moet dus echt kiezen voor óf vlucht- óf laagstandpunt foto’s…..
En als laatste een recht op mij aanvliegende vogel, mooi met branding op de achtergrond.
200mm, 1/3200s bij f/4.5 en iso 450
Kortom: wil je ook deze technieken onder de knie krijgen? Meldt je aan via http://www.opdatmoment.nl/workshops.html
Vogels in de AWD
Behalve Damherten, Vossen en Wilde Konijnen zijn er ook veel vogels in de Amsterdamse waterleiding duinen. Om ze te vinden echter moet je, zeker in deze tijd met de bomen en struiken nog vol in blad, goed je ogen en oren openhouden. Aangezien mijn ogen zonder bril niet de beste zijn maar ik niet graag met bril op fotografeer, neem ik altijd de verrekijker mee. Zowiezo omdat het een genot is door een goede kijker naar vogels te kijken en omdat op die manier in struiken en bomen de vogels makkelijker te lokalizeren zijn.
500mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 220, +2/3 stop compensatie
Zo lijkt het wel wat, maar bovenstaande Blauwborst is in werkelijkheid niet groter dan een mus, dus ik hoorde de vogel in eerste instantie roepen, en met de verrekijker kon ik hem pas goed zien. Vervolgens probeer ik dan natuurlijk met de camera steeds dichterbij te komen, al fotograferend en op het standpunt lettend.
Overigens hoeft een goede verrekijker geen duizenden euro’s te kosten (kan wel natuurlijk), ik heb nu inmiddels ruim 4 jaar een Bushnell Legend Ultra HD 8×42 (rond de vierhonder euro) en deze kijker kan zich kwa optiek meten met Zeiss, Leica en Swarowski. De mechanische afwerking is wel iets minder goed dan bij de topmerken, maar als je de kijker goed onderhoud is dat geen probleem. Wat heel fijn is bij de Bushnell is de brede kijkhoek en het ongelooflijk heldere beeld, ook in de schemering kan je nog makkelijk in struiken kijken.
Maar goed, door de verrekijker turend ontdekte ik ook nog het vrouwtje van de Blauwborst.
500mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 360, +2/3 stop compensatie
Beide foto’s zijn uit de hand geschoten, voornamelijk omdat mijn statief nogal degelijk en zwaar is en ik vaak geen puf heb om vele kilometers met dit statief rond te sjouwen….:-)
Gelukkig heeft mijn Sigma 50-500 OS beeldstabilisatie, en dat is dan wel erg prettig!
Een andere vogel die je vaak tegenkomt in de waterleidingduinen maar die niet zo populair is, is de Zwarte Kraai.
500mm, 1/320s bij f/7.1 en iso 320, +1/3 stop compensatie
Met het goede licht er op vind ik het wel een mooie vogel, zeker in deze setting op de uitkijk in een dood boompje.
De waterleidingduinen zijn erg uitgestrekt, het gebied beslaat zo’n 8500 hectare en daar heb ik nog maar een klein stuk van verkend. Alles moet gelopen worden en met deze warme dagen ga ik meestal rond een uur of half zeven in de avond het gebied in en blijf daar tot zonsondergang. Het licht wordt dan steeds mooier en de temperatuur steeds aangenamer!
Een bekend vogeltje in tuinen en parken is ook veelvuldig in de AWD te vinden, de Koolmees. Hieronder een jong exemplaar, ze hebben nog een zachtgele borst en een klein oranjegeel ribbeltje aan de bek.
500mm, 1/320s bij f/8 en iso 2200, +1 stop compensatie
Bij deze foto stond mijn camera nog verkeerd ingesteld, d.w.z. de belichtingcompensatie stond nog op +1 stop, vandaar de hoge ISO. Omdat ik altijd in RAW formaat fotografeer kon dit gemakkelijk in de bewerking van de foto gecompenseerd worden, en de ruis is geen enkel probleem zoals je ziet. De pootjes zijn een beetje flets omdat er wat grashalmen voor waaiden, dat geeft het soft-focus effect.
Als laatste nog een soort die ik nognooit eerder gezien had, laat staan gefotografeerd, de Grauwe Klauwier.
500mm, 1/320s bij f/8 en iso 180
Dit is het mannetje, je kunt goed het kleine haakje aan de snavel zien. Deze vogel eet voornamelijk insekten, maar af en toe staat er ook een muis of een jong vogeltje op het menu, en de klauwier spietst dit soort prooien dan op een scherpe tak. Ook deze vogel ontdekte ik door de verrekijker nadat ik eerst een roep hoorde die ik niet herkende. Al snel hoorde ik dat er niet één, maar twee exemplaren zaten te roepen en de ander bleek dus het vrouwtje te zijn.
500mm, 1/640s bij f/7.1 en iso 560, +2/3 stop compensatie
Iets minder kleurrijk, maar toch ook een prachtige vogel en ik ben dan ook erg blij met deze opnames, nog wel redelijk ver weg maar voor web gebruik prima geschikt.
Binnenkort heb ik ook een speciaal fotografie karretje, zelfs geschikt om met een camoeflage doek te omspannen en te gaan ‘posten’ op een plek. In dat geval kan makkelijk het statief ed. mee, en dan kan ik ook eens gaan proberen de IJsvogel mooi vast te leggen, ik weet waar hij zit!
Vogels fotograferen met een 200mm lens
Vogelfotografen willen op het gebied van lenzen eigenlijk altijd maar één ding: zoveel mogelijk millimeters, ofwel zo groot mogelijk telelens bereik. Velen werken dan ook met een 500mm f/4 lens en een teleconverter van 1.4x, zodat er een 700mm f/5.6 aan supertelelens beschikbaar is. Als dan ook nog met een crop camera gewerkt wordt dan treedt er ook nog een effektieve brandpuntafstand verlenging op van 1.5, 1.6 of 2 keer (afhankelijk van het merk camera). Zowel Nikon, Canon als Sigma bieden ook nog een 800mm f/5.6 aan, waarbij de Sigma de ‘goedkoopste’ oplossing is voor ongeveer vijfduizend euro, Canon meer dan 2x zo duur is en Nikon zelfs meer dan 3x zo duur!
Het kan ook anders: onderstaande foto’s zijn allen geschoten met een 2e hands 15 jaar oude Nikon zoom lens, de Nikon AF 80-200 f/2.8 ED schuifzoom, door mij een paar jaar geleden gekocht voor iets meer dan driehonder euro en in het algemeen beschouwd als een toplens en lekker lichtsterk. Wel zwaar, ietwat trage AF, geen beeldstabilisatie maar wel een lens met een ‘wow’ faktor.
200mm, 1/1600s bij f/5 en iso 125
Het was de afgelopen dagen prachtig strandweer, veel licht dus snelle sluitertijden mogelijk en aangezien ik tegenwoordig echt altijd een camera bij me wil hebben, ook aan het strand, gaat in dat geval altijd mijn D7100 en de Nikon 80-200 mee in een slingbag, en bovenal: de hoekzoeker!
Als je op een wat rustiger stuk strand bent en het wordt eb, dan komen er altijd wat meeuwen langs zoals ook bovenstaande jonge Kokmeeuw. Zelfs met ‘slechts’ 200mm (door mijn camera toch nog effektief 300mm…) kan je dan aardige plaatjes schieten en door de snelle sluitertijden hoef je niet bang te zijn voor bewegingsonscherpte.
In sommmige gevallen komen de meeuwen gewoon naar je toe, kijken of er nog wat te eten valt te halen, en in dat geval kan je zelfs met nog minder millimeters uit de voeten zoals bij onderstaande jonge Zilvermeeuw te zien is.
145mm, 1/1250s bij f/5.6 en iso 320, + 2/3 stop correctie
Bij deze foto heb ik duidelijk de hoekzoeker gebruikt, ideaal om zonder al te veel zand toch een mooie laag standpunt foto te maken. Ook bij het water is het natuurlijk leuk om lage foto’s te maken als de meeuwen op zoek zijn naar krabbetjes, leuk om te zien hoe de Zilvermeeuwen ogenschijnlijk een beetje in de branding staan en dan opeens een prooitje uit het water vissen!
200mm, 1/2000s bij f/5.6 en iso 100
Maar gisteren zag ik al lopend langs de waterlijn opeens een heel klein vogeltje foeragerend langs het water, en omdat dit op een heel stil stuk strand was kon ik rustig op mijn knieën in het water steeds dichterbij komen resulterend in een aantal prachtige foto’s vind ik zelf!
200mm, 1/1600s bij f/5 en iso 200
Het blijkt om de Drieteenstrandloper te gaan in zomerkleed, in het najaar en winter zijn ze meer wit en grijs kwa kleur, maar nu dus goudbruin. Ook hier weer zijn de foto’s gemaakt door de hoekzoeker, camera vlak boven water (wel de golven in de gaten houdend!), en ik mocht steeds dichtberij komen!
200mm, 1/1600s bij f/5.6 en iso 280
De zon stond al redelijk in het westen dus moest ik vanaf het water naar het strand fotograferen voor het mooiste licht. De laatste foto is zelfs erg dichtbij, ik moest uitzoomen tot 135mm en heb de vogel nog bijna vol in beeld!
135mm, 1/1250s bij f/5.6 en iso 220
Het waren een aantal heerlijke momenten, en het is echt genieten om met deze oude toplens te werken. Kortom, je kunt de vogels beter naar je toe laten komen, dat is veel goedkoper…..:-)
Herten in mijn nieuwe achtertuin….
Bij iedere wandeling door de AWD kom ik altijd Damherten en Wilde Konijnen tegen. Dit keer een aantal foto’s van Damherten, ik vind dit toch wel erg mooie herten en omdat je ze zo vaak tegenkomt is het ook leuk om te proberen daar bijzondere foto’s van te maken.
500mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 200
Bovenstaande foto is in ochtendlicht, mooi warm, 3 mannetjes bij elkaar met oogkontakt van een van hen. Voor hertenfoto’s vind ik het meestal het mooiste als er oogkontakt is, en gelukkig is dat niet zo moeilijk want een hert zal altijd opkijken als ze wat geluid horen. Meestal kijken ze even de kat uit de boom, en als je gewoon rustig stil blijft staan al foto’s nemend zullen ze vrij snel doorgaan met hun aktiviteit, dus vrijwel altijd doorgaan met eten….:-)
De onderstaande jonge hinde voelde zich kennelijk betrapt, en grappig genoeg lijkt het zo bijna een ezeltje!
500mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 640
Een paar dagen terug zag ik een hert iets doen wat ik nog niet eerder had gezien: zwemmen!
Het was niet echt warm of zo, het hert had kennelijk geen zin om om te lopen en stak het kanaal gewoon zwemmend over. De weg waarvandaan ik fotografeerde ligt een meter of 15 hoger, vandaar de blik op de rug, maar het was toch een bijzonder moment!
200mm, 1/500s bij f/4.5 en iso 320
200mm, 1/500s bij f/4.5 en iso 500
Om Damherten mooi vast te leggen heb je echt geen 500mm nodig, de 2 bovenstaande foto’s zijn geschoten met mijn Nikon AF 80-200 f/2.8 lens, een fijne lichtsterke lens die minder groot en lichter is dan mijn Sigma 50-500 OS. Aangezien er altijd gewandeld moet worden in de AWD is een lichte fotoset wel erg prettig, maar in dit geval miste ik natuurlijk wel weer het vogel tele bereik. In feite is mijn Sigma dan ook een ideale compromis lens, want daar kan ik makkelijk mee uitzoomen en kan dus makkelijk de ideale uitsnede bepalen voor de Damherten.
200mm, 1/500s bij f/4.5 en iso 200
Het nadeel van de nikon 80-200 is dat deze geen beeldstabilisatie heeft, dus moet ik altijd goed op de sluitertijden letten en deze niet onder de 1/250s laten komen bij 200mm. Een andere optie is om een statief mee te nemen, maar mijn superstabiele Gitzo met schommelkop weegt 4kg en op een lange wandeling moet ik wel drie keer nadenken of ik daar zin in heb! Het voordeel van de 80-200 is dat het een oude toplens is van Nikon en natuurlijk heerlijk lichtsterk! Mijn D7100 kan bovendien in speciale 1.2x crop mode fotograferen (en dan 7 beelden per seconden!), zodat de effektieve brandpuntverlenging dan 2 keer is en mijn 200mm dus kwa beeldhoek identiek is aan 400mmm. Maar zoals gezegd is beeldstabilisatie ideaal…
340mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 180
Bovenstaande foto is weer gemaakt met de Sigma, uit de hand genomen met beeldstabilisatie. Ook hier weer oogkontakt in een mooie setting vind ik zelf. In het najaar begint weer de hertenbronst, en ik zal dan ook zeker weer een bericht schrijven over de Damherten, want dat is altijd een spektakulair gebeuren!
Ter afsluiting nog een jong mannetje in het late middag licht, door het duingebied heb je mooie hellinkjes waardoor je bijna altijd fijne voor- en achtergronden kunt uitzoeken.
240mm, 1/400s bij f/7.1 en iso 160
op dát moment 